Τα τρία πρόσωπα της Εύας - 1957

Τα τρία πρόσωπα της Εύας (1957), μια ταινία με πρωταγωνίστρια την Joanne Woodward που κατάγονταν από την Γεωργία, είναι μια προσαρμογή του βιβλίου με το ίδιο όνομα, γραμμένο από τους γιατρούς Corbett H. Thigpen και Hervey M. Cleckley.


Η αφήγηση καταγράφει τις εμπειρίες μιας νεαρής νοικοκυράς με πολλαπλές προσωπικότητες, στην οποία είχε αρχικά διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί από τον Ιατρικό Κολέγιο της Γεωργίας στην Augusta. Η ταινία παρήχθη και σκηνοθετήθηκε από τον Nunnally Johnson, ένα άλλο κάτοικο της Γεωργίας



«The Three Faces of Eve» ένα best-seller βιβλίο και μια σημαντική κινηματογραφική ταινία, είναι η αληθινή ιστορία μιας νεαρής νοικοκυράς που έπασχε από διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας (ΔΠΠ).


Οι ψυχίατροι της, Corbett H. Thigpen και Hervey M. Cleckley του Ιατρικού Κολεγίου της Τζόρτζια (Αργότερα πανεπιστήμιο Επιστημών Υγείας) της Augusta, δημοσίευσαν το βιβλίο το 1957, και η ταινία κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά. Σε παραγωγή και σκηνοθεσία Nunnally Johnson, αλλος ένας ντόπιος της Γεωργίας, η ταινία χαρακτήρισε άλλη μια Γεωργιανή, την Joanne Woodward, στον ομώνυμο ρόλο.




Με τα σημερινά δεδομένα, το βιβλίο εμφανίζεται σχεδόν γραφικό και η ταινία μάλλον ήμερη. Αυτή η ιστορία, όμως, ήταν πρωτοποριακή όταν εμφανίστηκε. Για να κατανοήσει τον αντίκτυπο, πρέπει κανείς να εξετάσει το πολιτιστικό κλίμα των Ηνωμένων Πολιτειών μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (1941-1945). Οι στρατιώτες που επέστρεφαν στην πατρίδα έπασχαν από ψυχολογικά αίτια, και η πραγματικότητα της ατομικής βόμβας προκάλεσε ανησυχία στο ευρύ κοινό.

Αυτή η ατμόσφαιρα προώθησε ένα έντονο ενδιαφέρον για την ψυχολογία και την ψυχιατρική, και γενικά οι αναγνώστες καταβρόχθισαν εργασίες εκλαΐκευμένες σ’ αυτά τα προηγούμενα εσωτερικά πεδία.






Η σχιζοφρένεια και η ΔΠΠ -δύο ξεχωριστές ασθένειες- ήταν ιδιαίτερα συναρπαστικές για να γίνουν από μόνες τους μελόδραμα. Μέχρι να εμφανιστεί το «The Three Faces Of Eve» (βιβλιο) όμως, λίγοι κλινικοί γιατροί είχαν τόσο σχολαστικές τεκμηριωμένες και ευρέως διασκορπισμένες πληροφορίες για μια περίπτωση ΔΠΠ, και καμία ταινία του Hollywood δεν είχε απεικόνισει την πραγματική ιστορία ενός ασθενούς με ΔΠΠ.
Το Βιβλίο όπου στηριχθηκε το σενάριο έλαβε έπαινο για την σχολαστική τεκμηρίωση του και τη γενική αναγνωσιμότητα του.   Κατάφερε από τη σχεδόν ταυτόχρονη προβολή της ταινίας, να γίνει best-seller.







Η Εύα Γουάιτ (ψευδώνυμο) παραπέμφθηκε στους Thigpen και Cleckley στην Augusta από τον τοπικό γιατρό της το 1951. Οι δύο γιατροί πρώτα έγραψαν για την υπόθεσή της ένα άρθρο δεκαεπτά σελίδων, το οποίο δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Journal of Abnormal και Κοινωνικής Ψυχολογίας το 1954. Οι συνάδελφοι αναγνωρίσαν αμέσως το άρθρο ως πρώτη καταγεγραμμένη παρατήρηση της πραγματικής ΔΠΠ καταγράφονται στον εικοστό αιώνα, και η απάντησή τους οδήγησε τους γιατρούς να επεκτείνεται την αφήγηση σε ένα βιβλίο, το οποίο εκδόθηκε το 1957.



Η πρεμιέρα της ταινίας The Three Faces of Eve, με πρωταγωνίστρια την Joanne Woodward, πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο Miller στην Augusta στις 18 Σεπτεμβρίου, 1957.Η Centure-Fox αγόρασε τα δικαιώματα του βιβλίου για την ταινία μετά από προτροπή του Nunnally Johnson. Ενω το βιβλίο ακόμα ηταν στο τυπογραφείο ο Johnson έπεισε τους γιατρούς να χρησιμοποιήσουν τον τίτλο «The Three Faces of Eve» και προσάρμοσε το βιβλίο ως σενάριο (με τους δύο γιατρούς να συμμετέχουν στην συγγραφή του σεναρίου). Ο Johnson επίσης ήταν παραγωγός και σκηνοθέτης της ταινίας. Με μεγάλη επιτυχία κατάφερε να προσαρμόσει μια ξερή κλινική περίπτωση και να την μεταμορφώσει σε ένα σενάριο με πλοκή διαλόγους με ευρεία εμπορική εφεση και παράλληλα να μην ξεφύγει στα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης. Χρησιμοποίησε ένα στιλ ντοκιμαντέρ όπως ήταν σύνηθες την εποχή εκείνη στο Χόλιγουντ.



Για να υπογραμμίσει σοβαρή φύση της, η ταινία έχει αφηγητή τον Alistair Cooke, ένα Βρετανό δημοσιογράφο όπου τον φιλοξένησε επίσης η τηλεοπτική σειρά Omnibus, επιστημονικό ντοκιμαντέρ. Ο Cooke διαβεβαιώνει το κοινό ότι η ιστορία είναι αληθινή και ότι ένα μεγάλο μέρος του διαλόγου είναι απευθείας από το κλινικό ιστορικό της, και η συνεχής αφήγηση του σε όλη την ταινία προσθέτει περαιτέρω ένα τόνο ντοκιμαντέρ . Σε μία σημαντική απόκλιση από την πραγματική περίπτωση, οι δύο ψυχίατροι εχουν συμπυκνωθεί σε ένα ενιαίο χαρακτήρα, που παίζεται από Lee J. Cobb. Ο David Wayne απεικονίζει τον σύζυγό της Εύας, το τρίτο σημαντικό ρόλο στην ταινία.



Πιο κρίσιμη απόφαση του Τζόνσον ήταν, βέβαια, ο κεντρικός χαρακτήρας του τίτλου. Πλησίασε μια σειρά από εξέχουσες αστέρες-συμπεριλαμβανομένων των Doris Day, Olivia de Havilland, Jennifer Jones, και Lana Turner, όπου όλες τους αρνήθηκαν το ρόλο. Σε διάφορα σημεία η Τζούντι Γκάρλαντ, η οποία είχε βιώσει τα δικά της συναισθηματικά και ψυχολογικά προβλήματα της στη δεκαετία του 1950, ήταν πρόθυμη να αναλάβει το ρόλο, και υπήρξε μια ανακοίνωση επίσης ότι η Susan Hayward θα λαβαινε τον ρόλο. Τελικά, όμως,ο Johnson εστράφη σε μια σχετικά νέα στο Χόλιγουντ, την Joanne Woodward. Είχε εμφανιστεί σε πολλές τηλεοπτικές παραγωγές, αλλά είχε μόνο δύο σημαντικούς ρόλους σε ταινίες στο ενεργητικό της, όταν της επροτάθη. Ο Johnson θεώρησε το υπόβαθρο της Woodward όπου καταγόταν από την Γεωργία να είναι ένα σημαντικό προσόν να παίξει μια γυναίκα από της Νότιες Πολιτείες.



Τα περισσότερα από τα γυρίσματα έλαβαν χώρα πάνω από δύο μήνες την άνοιξη του 1957, με λίγες εξωτερικές σκηνές στη Πολιτεία της Σαβάνα. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο θέατρο Miller της Augusta στις 18 Σεπτεμβρίου, 1957. Οι κριτικές ήταν ανάμεικτες, αλλά σε γενικές γραμμές καλές. Αν και οι γρήγορες διακοπτόμενες προσωπικότητες της Εύας ήταν τεκμηριωμένες ως αποδεκτές από το ψυχιατρικό κατεστημένο, ορισμένοι κριτικοί, συμπεριλαμβανομένου και του Bosley Crowther της New York Times, ήταν ενάντια με το φαινόμενο αυτό στην ταινία. Οι κριτικοί επέκριναν επίσης την ταινία για την αμφιταλάντευση άνισα μεταξύ του έντονου δράματος και της κωμωδίας. Όλοι όμως συμφωνήσαν ότι ήταν εξαιρετική απόδοση της Joanne Woodward του, στις οποίες αριστοτεχνικές αλλαγές της έκφρασης του προσώπου, τη φωνή και τη γλώσσα του σώματος προκαλούν τις τρεις προσωπικότητες. Κέρδισε και τη Χρυσή Σφαίρα και το Όσκαρ για την καλύτερη ηθοποιό. Αν και η ταινία έκανε μικρέ εισπράξεις στο box office, θεωρείται «κλασική» τους είδους και εμφανίζεται τακτικά στην τηλεόραση.




Το 1958 η Evelyn Lancaster,» μαζί με τον James Poling, έγραψε The «Τελικό πρόσωπο της Εύας», ένα βιβλίο, που ίσως πρόωρα συμφωνα με τον τίτλο του που επιχειρεί να συμπληρώσει τα στοιχεία της ζωής της Εύας από την αποψη της πλευράς της ασθενούς. Το βιβλίο ήταν μέτρια επιτυχία, αν και πολλοί κριτικοί το θεώρησαν ως ένα δραματοποιημένο αναμασεμα του αρχικού βιβλιου των Thigpen και Cleckley. Ενα μεγαλύτερο ορόσημο συνέβη το 1977, όταν η Κριστιν Κοστνερ Σάιζμορ τελικά έριξε όλα τα ψευδώνυμα για να αποκαλύφθεί σαν το θέμα των Thigpen και Cleckley με ένα βιβλίο για τα απομνημονεύματά της, «Είμαι η Εύα» (I’m Eve). Σε ένα δεύτερο βιβλίο, «A Mind of my Own (1989)», Η Κόστνερ Σάιζμορ επεξεργάζεται περαιτέρω την τελική εμφάνιση της από ΔΠΠ το 1974, αποκαλύπτοντας ότι υποβλήθηκε σε επεξεργασία από επτά άλλους ψυχιάτρους και εκτίθενται είκοσι δύο άλλες προσωπικότητες μετά την αποχώρηση της από τη Γεωργία.



Η Κόστνερ Σάιζμορ έγινε ψυχική συνήγορος υγείας, και το 1982 επέστρεψε στην Augusta για μια περιοδεία ομιλιών. Ούτε ο Thigpen ούτε ο Cleckley παρακολούθησαν διάλεξη της, και αυτη δεν τους επισκέφτηκε, αφού προηγουμένως τους κατηγορησε για την αξιοποίηση ιστορίας της τόσο το βιβλίο όσο και την ταινία. Τον Σεπτέμβριο του 2007 επέστρεψε στην Augusta για άλλη μια φορά να παρακολουθήσει την πεντηκοστή επέτειο της ταινίας, μια εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Imperial Theater. (Το Θέατρο Miller ήταν υπό ανακαίνιση κατά τη στιγμή της γιορτής.) Σε μια συνέντευξη που δημοσιεύθηκε το επόμενο έτος, η Κοστνερ Σάιζμορ περιγράφει τη διάγνωση του Thigpen και την θεραπεία για την κατάστασή της ως «θαρραλέα» και τον πιστώνει με την έναρξη της διαδικασίας που την επανέφερε τελικά για την υγεία.

Πηγές:georgiaencyclopedia.org, indb.com.



Η ταυτόχρονη παρουσίαση τόσο του βιβλίου όσο και της ταινίας θεωρείται απαραίτητη λόγω του ότι ήταν συνυφασμένα μεταξύ τους, και δεν μπορούν αν διαχωριστούν.

Είναι μια πολύ καλή ταινία που και η υποκριτική της Joanne Woodward δίκαια απεσπασε όλα τα βραβεία. Αξίζει να την παρακολουθήσετε.

Οι φωτογραφίες της ταινίας ακολουθούν στο πιο κάτω slide show.




ΥΠΟΘΕΣΗ

Το βιβλίο εξιστορεί λεπτομερώς την υπόθεση της Εύας White, μιας νεαρής νοικοκυράς «πνιγμένης» από έναν δυστυχισμένο γάμο με ένα καλοπροαίρετο, αλλά «ρυχό», άντρα. Ήρθε στην Augusta αναζητωντας ανακούφιση από πονοκεφάλους και τα κενα μνημης. Κατά τη διάρκεια μιας θεραπευτικής συνεδρίας, προεκυψε η Ευα Μπλακ. Αυτη ήξερε τα πάντα για την Ευα Γουαιτ και περιφρόνουσε τη ζωή και το γάμο της Γουαιτ ως βαρετό χάσιμο χρόνου. Οι Thigpen και Cleckley αντιμετωπίζουν και τις δύο προσωπικότητες, ενίοτε με τη χρήση του υπνωτισμού. Αργότερα, η Jane, μια τρίτη και πιο σταθερή προσωπικότητα, προέκυψε. Μετά από πολλές συνεδρίες, αρκετα τραυματικά γεγονότα της παιδικής ηλικίας…

Συνέχεια επι της οθόνης…. Ε Δ Ω - με ελληνικούς υπότιτλους