Θύτες με εξαρτητική προσωπικότητα

Προσφέρουν αδιαπραγμάτευτο θαυμασμό και εξιλεώνονται με ανενδοίαστη παραδοχή της αυθεντίας σου, ιδιότητα δυσεύρετη σε ανταγωνιστικές εποχές!
Εξαρτώνται από τα λόγια σου, θεοποιούν τις στιγμές, που τους δίνεις σημασία, αναπολούν τις ώρες, που αφιερώνεις, ακούγοντάς να μηρυκάζουν την ανασφάλειά τους. Σου περιγράφουν με λεπτομέρειες επικαλυπτόμενες συναισθήματα παρεμφερή. Και το πράττουν επίμονα, ψυχαναγκαστικά, αδιάλειπτα .  Κρέμονται από τα χείλη σου και υπομένουν τις ιδιοτροπίες σου . Ακόμα κι αν εκνευριστείς, δεν θα διακινδυνεύσουν να σε χάσουν. Θα υποχωρήσουν, μέχρι να βεβαιωθούν πως παραμένεις κοντά τους.

Τη στάση σου ως αδιαφορία αν εκλάβουν, θα επιδοθούν σε αναλύσεις ατέρμονες, γιατί μου φέρθηκε έτσι, πώς ύψωσε τον τόνο της φωνής του, μήπως δεν με αγαπά, γιατί δε με καταλαβαίνει. 
Ένα απύθμενο χωνευτήρι περιττολογίας και αυτοτροφοδοτούμενων ενοχών.

Ποιος δεν έλκεται από μία άνευ όρων παράδοση, με πενιχρό φαινομενικά αντάλλαγμα λίγο χάδι! Ποιος δε γοητεύεται από ένα πρόσωπο, που σε αποδέχεται δίχως ενστάσεις, όπως ακριβώς η μητέρα..
Μόνο που το τίμημα είναι η αφαίμαξη, η αυξανόμενη μετάγγιση συναισθηματικής ρώμης και η τελική απώλεια του ελέγχου 
0ταν θα σταματήσει η παρασιτική αυτή σχέση, οι ρόλοι θα έχουν αντιστραφεί και ο εξαρτώμενος αλώβητος θα κινήσει για νέες περιπέτειες ...
Ο  τρόμος της μοναξιάς και της εγκατάλειψης διακατέχει την ύπαρξή τους.  
Και  γι αυτό επιζητούν ενίσχυση για κάθε τους πράξη ή, χειρότερα, σε εξαναγκάζουν να πάρεις αποφάσεις για αυτούς. 


Είλωτες  για τον έπαινο του οποιουδήποτε, κόλακες για νεύματα συγκατάβασης. 
Σπουδαίοι δραματουργοί, σκηνοθετούν την επόμενη θεατρική κατάρρευση, διαδηλώνουν πόσο εύθραυστους οι περιστάσεις τους κατέστησαν και τι ευάλωτοι από τις τραυματικές εμπειρίες έχουν γίνει, προσφέρουν γη και ύδωρ για στήριξη, θαλπωρή, αγαλλίαση. 

Παρουσιάζονται στους αδαείς ως αλτρουιστές, δοτικοί, αλλά στην πραγματικότητα δεν εμβαθύνουν σε καμία σχέση, από την οποία δεν θα προκύ&ει κάποιο όφελος συναισθηματικό ή δεν θα είναι εγγυημένη η πολυπόθητη αναγνώριση 
Και φυσικά δεν αποτολμούν καμία μάχη
Ο  ξενιστής είναι εκείνος, που θα πολεμήσει όλους τους δικούς τους πολέμους, που οφείλει να τους υποστηρίξει, ακόμα κι αν δεν έχουν αντιληφθεί ορθά τα δεδομένα, επειδή οι άλλοι διαρκώς τους πληγώνουν, δεν τους κατανοούν, τους μειώνουν, δε θωπεύουν το θαυμαστό πήλινο κόσμο τους.   Καταδυναστεύονται από συντριπτικό άγχος για όσα βιώνουν, επιδιώκουν, αντιλαμβάνονται
Πληγώνονται εύκολα, αλλά δεν αποτολμούν την έξοδο από το περιήλιο της προσωπικότητας σου, παρά μόνο αν  βεβαιωθούν για τρία πράγματα .
Πως δεν σου έχουν αφήσει καμία ικμάδα ή αντοχή, πς αποστράγγισαν κάθε δυνατότητα ανάνηψης και τελικά πως ανακάλυ&αν έναν νέο φορέα εξουσίας, έναν  άφθαρτο και ανυποψίαστο αφελή, του οποίου την αφαίμαξη θα σχεδιάσουν και θα ενορχηστρώσουν με χειρουργική ακρίβεια 

Είναι οι άνθρωποι, που πάσχουν, εξαιτίας της εξαρτητικής προσωπικότητας, που αναπτύχθηκε κατά την παιδική ηλικία, τότε που ήταν αδύνατο να διαγνωσθεί

Υποφέρουν γιατί οι σημαντικοί ενήλικες είτε με την αδιαφορία τους είτε με την υπερπροστατευτικότητα είτε με την απουσία δεν τους επέτρεψαν να καλλιεργήσουν ένα ακέραιο εγώ, μια αυτόνομη ηθική και μία λογική πέρα από το εδώ και τώρα  .  
Κι έτσι επαναλαμβάνουν βασανιστικά την ξέγνοιαστη εξάρτηση των αθώων χρόνων, επαιτώντας για μπράβο και ξεπουλώντας την αυτοεκτίμηση για λίγη αναγνώριση.

Σαν βαμπίρ αναβιώνουν το χειριστικό παιδί, που κλαίει, κάνει θόρυβο, απαιτεί άμεση ικανοποίηση των θέλω του, θηρεύει τις αγκαλιές .  Στο κενό πέφτουν οι προσπάθειές τους να σπάσουν αυτήν την καθήλωση, εις μάτην επιθυμούν να διαρρήξουν τη νοσηρή και υποσυνείδητη προσκόλληση .
Και τελικά υποδουλώνοντας την ωριμότητα στη σκιά όσων εκλαμβάνουν ως ισχυρούς, παράδοξα, μα αποτελεσματικά, διασφαλίζουν τον έλεγχο.  

Τα δεινά τους, όμως, είναι ασήμαντα μπροστά στις δοκιμασίες, που θα περάσει το θύμα τους, ειδικά αν και το ίδιο εμφορείται από το σύνδρομο του σωτήρα.   Συχνά παραπονούνται για αδιαθεσίες και ημικρανίες, μιμούμενοι το παιδί, που δε θέλει να πάει σχολείο.  Μοιρασμένη η συχνότητά τους στα δύο φύλα, εγκαθιδρύουν αθόρυβα τις μικρές δυναστείες τους και ομιλούν με τέτοιο ζήλο για τον εαυτό τους και τις οδύσσειες του, που έντρομος διαπιστώνεις πως δε χρειάζεται καν να τους απαντάς .  Έτσι κι αλλιώς θα υποπέσουν σε μάντεμα σκέψης,   αυθαίρετες γενικεύσεις και προσωποποίηση των πάντων. 


Πώς θα τους αναγνωρίσετε :

-Δυσκολεύονται να πάρουν αποφάσεις, ακόμα και απλές, και αναζητούν διαρκή συμβουλευτική υποστήριξη και αναλυτική καθοδήγηση. 
-Επαφίενται σε άλλους για τη λή&η καθοριστικών αποφάσεων
-Αναλαμβάνουν την περαίωση αγγαρειών, εργασιών, που οι υπόλοιποι αποφεύγουν, για να γίνουν αρεστοί και αποδεκτοί
-Δεν βάζουν  τέλος σε καμία σχέση, αν δεν βεβαιωθούν πως έχουν βρει τον αντικαταστάτη -Υπολογίζουν σε μεγάλο βαθμό τη γνώμη των άλλων και αποφεύγουν τις συγκρούσεις.
-Έχουν συμπτώματα κατάθλιψης, εάν αντιληφθούν πως η υποτακτική συμπεριφορά τους δεν αρκεί, για να κρατήσει τους γύρω ή εάν βρεθούν σε ανταγωνιστικά και αμείλικτα περιβάλλοντα.
-Μεγαλοποιούν τα αρνητικά και χαίρονται με την παραμικρή, ακόμα και τυπική θετική ενίσχυση.
-Εάν  αμφισβητηθούν δεν μπορούν να ελέγξουν τη συμπεριφορά και τις ενορμήσεις τους, απογοητεύονται εύκολα ακόμα και στην υποψία αποτυχίας. 
-Δεν διακινδυνεύουν, παρά μόνο αν τους πάρετε από το χέρι και χρεωθείτε τις επιλογές τους.  -Πιστεύουν πως οι άλλοι είναι ικανότεροι και είχαν περισσότερες ευκαιρίες, γεγονός που τους κάνει μεμψίμοιρους
-Εξιδανικεύουν εκείνους από τους οποίους θα εξαρτηθούν.
-Πολλές φορές παρουσιάζονται ως τελειοθήρες, ώστε να έχουν προσχήματα, που θα δικαιολογήσουν την ατολμία και την αποφυγή δράσης.   Οι προσκολλήσεις τους δεν αναφέρονται αναγκαστικά σε συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά σε όποιον αποπνέει επίφαση δύναμης.

--

Πώς να τους βοηθήσετε:

Αν αποφασίσετε να τους βοηθήσετε, επιστρατεύστε όλες σας τις δεξιότητες και μάθετε να θέτετε εσείς τα όρια.  Ακούστε τους με αγάπη και ενδιαφέρον, αλλά διακόψετε τους, αν αρχίσουν να μακρηγορούν.  Μην ενισχύετε την αποποίηση ευθυνών, που επιδιώκουν και μη μετατραπείτε σε αυθεντία, από την οποία ασφυκτικά θα γαντζωθούν.  Αναθέστε τους μικρές αποστολές, στις οποίες γνωρίζετε πως εύκολα θα επιτύχουν, αυξάνοντας το βαθμό δυσκολίας
0σο κι αν σας κολακεύει, να θυμάστε ότι μόνο εάν γίνουν ανεξάρτητοι, θα ενδυναμωθούν
Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα πρέπει εσκεμμένα να τους αγνοήσετε!



Ευστράτιος Παπάνης  Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου 

Εκείνοι που δηλητηριάζουν τη ζωή μας ..

Η ποιότητα της ζωής εξαρτάται από το είδος των σχέσεων που καλλιεργούμε ή αλλιώς από τις δυναμικές των κοινωνικών μας δικτύων.
Αν εξαιρέσουμε την περίπτωση ατόμων με τεράστια αυτογνωσία, οι ετεροκαθορισμοί επηρεάζουν ακόμη και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό.

Ο τακτικός απολογισμός των καταστάσεων που μας καθηλώνουν και η αποτίμηση των προσώπων που επιβραδύνουν την ψυχολογική, πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη, είναι επιτακτικός. 

Τα πρόσωπα αυτά, που κρυφά ή φανερά - αλλά σίγουρα λανθασμένα- μοιάζουν με αναγκαία κακά, δημιουργούν μία αρνητική κουλτούρα, ένα νοσηρό κλίμα, στο οποίο εγκλωβίζουν. Παραδόξως, παίρνουν και τη μορφή εκείνου που θα μας βγάλει από τη δεινή θέση, για την οποία εν πολλοίς εκείνα ευθύνονται.

Ομοιάζουν με τους τωρινούς σωτήρες πολιτικούς, που θα μας απαλλάξοοουν από την κρίση που οι ίδιοι επεδίωξαν.

Όμως είναι πολύ πιο επικίνδυνα, επειδή εκμεταλλεύονται τους φόβους, τις ενοχές, την αγάπη, την ανάγκη, το καθήκον και τη φιλοτιμία. Αλλά κυρίως, επειδή είναι προσφιλή, και η αγωνία της μοναξιάς ή της περιθωριοποίησης ζοφερή.

Θα τα αναγνωρίσετε εύκολα, επειδή αντιστέκονται σε κάθε εγχείρημα για αλλαγή.  Κι αυτό, γιατί η μεταβολή  της ψυχολογικής σας ισορροπίας και η έκθεση σε νέα ερεθίσματα και πρόσωπα, μπορεί να τα αποκαθηλώσει από το βάθρο, στο οποίο εσείς οι ίδιοι τα ενθρονίσατε.

Θα φανερωθούν εύκολα, επειδή καμιά φορά σας σπρώχνουν άκριτα προς την αλλαγή, χωρίς να σας προειδοποιούν για τις συνέπειες, με μόνο στόχο να επιστρέψετε νικημένοι πίσω. 

Θα τα διακρίνετε, καθώς δημιουργούν και παίζουν με τις ανασφάλειες, καθώς αντιλαμβάνονται εύκολα την εξαρτητική σχέση,   και λόγο στο λόγο φροντίζουν να τη συντηρούν και να την επιτείνουν.

Τρέφονται με την υποσυνείδητη πεποίθηση κάθε ανθρώπου, πως ο ίδιος αποτελεί το κέντρο του σύμπαντος ( όπως και η Γη για τους αρχαίους ) και πως όλα περιστρέφονται γύρω από το υπερτροφικό ή αδύναμο εγώ, που ζητά επιβεβαίωση και ανατροφοδότηση.

• Εξαφανίστε από τη ζωή σας τους μίζερους χαρακτήρες, εκείνους που δε μπορούν να ευχαριστηθούν τη στιγμή, αντλούν όμως ηδονή με το να καθιστούν εσάς συνεργούς στην κακοδαιμονία και τη γκρίνια. Αποδέκτες καθώς καθίστασθε των αρνητικών συναισθημάτων, σταδιακά , είτε ενστερνίζεστε τη φιλοσοφία τους είτε είστε έτοιμοι να εκραγείτε, συνήθως σε αθώα θύματα. Μην τους απαντάτε, μην δικαιολογείσθε, μην συνδιαλέγεσθε.  Δεν το επιθυμούν και δεν πρόκειται να αλλάξουν.
  
• Εξορίστε όσους υποτιμούν την αξία σας, υποδαυλίζουν την αμφιβολία, μαραίνουν την αυτοεκτίμηση. Αλλά πρώτα, φροντίστε ν΄αποκτήσετε μια δόση υπερηφάνειας, που θα σας κάνει να πιστέψετε πως σε εσωτερικές αρετές κρύβεται ο θησαυρός κάθε ανθρώπου.
  
• Ρίξτε στην πυρά εκείνους που παίρνουν τη ζωή, τους τύπους, τις διαδικασίες , τις συμβάσεις υπερβολικά σοβαρά. Τα χρόνια που απομένουν είναι τόσο πολύτιμα, που η κατασπατάλησή τους σε ανθρώπινες ματαιοδοξίες, κοινωνικά θέσφατα και υποκριτικά μετερίζια είναι ανούσια.
  
• Απομονώστε τους κόλακες , αυτούς που σας επαινούν σε κάθε περίσταση, ετούτους που στους ανώτερους φέρονται δουλικά και σε όσους εκλαμβάνουν ως κατώτερους, δυναστικά. Σας σπρώχνουν σε περιπέτειες για να σας δουν να καταστρέφεστε, σας παρουσιάζουν τις μισές αλήθειες και αλλοιωμένα τα δεδομένα.
  
• Αντιληφθείτε τους ανέντιμους, που θα σας υποσκάψουν και θα σας τη φέρουν πισώπλατα. Αν στο περιβάλλον σας υπάρχουν παρόμοιοι, θα ενεδρεύουν σε κάθε σας προσπάθεια και θα καιροφυλαχτούν σε κάθε σας λάθος . Μη συσχετίζεσθε μαζί τους , κι αν αυτό δεν ειναι εφικτό, αποκαλύψτε τους πρώτοι.
  
• Γίνετε ξένοι προς άτομα δίχως χιούμορ, αποξενωθείτε από εκείνουν που δε μπορούν να αυτοσαρκασθούν, από τους υπερευαίσθητους και ευερέθιστους. Το μόνο που επιδιώκουν είναι να σας αναγκάζουν διαρκώς να απολογείστε.
  
• Αποφύγετε τους λογάδες, τους φλύαρους , την κομπορρημοσύνη και τον πομφολυγισμό. Οι περιττές λέξεις, ο πλεονασμός και οι τάχα ρηξικέλευθες αποφάνσεις απλά καλύπτουν την αδυναμία τους να διατυπώσουν οτιδήποτε ουσιώδες.
  
  
• Πατάξτε τους προφήτες, τους μάντεις που ελλοχεύουν όχι προς χάριν της πρόληψης, αλλά για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, ώστε τα γεγονότα και οι πράξεις να έχουν την έκβαση, που θέλουν.
• Να είστε επιφυλακτικοί όταν συναναστρέφεστε με άτομα, που δεν έχουν κανένα σχέδιο, στόχο ή προοπτική. Όσους αρμενίζουν χωρίς πυξίδες και στρατηγική και αλλάζουν κάθε τόσο τις πορείες τους, ανάλογα με τον άνεμο και τις συνθήκες.
• Επιστέγασμα των θεωριών είναι οι πράξεις. Μην διακυβεύετε την ενέργειά σας με όσους χρησιμοποιούν τις θεωρίες, τα συνθήματα, τις κραυγές, για να αποκτήσουν προσωπική ταυτότητα. Ακόμα και η αγάπη μετριέται με το πλήθος των θυσιών, που είναι έτοιμος να κάνει κάποιος για σας. Τα υπόλοιπα είναι συμβιβασμός.
• Συνεπακολούθως, αποστομώστε τους δήθεν, τους επιφανειακούς, εκείνους που χρησιμοποιούν την κουλτούρα, την αναζήτηση, την κοινωνική ευαισθησία, για να εντυπωσιάζουν και να γίνονται αποδεκτοί.
  
• Η ηθική έχει ένα αξιοπρόσεκτο χαρακτηριστικό: Αν την αγνοήσεις στο ελάχιστο, είσαι έτοιμος και για τα σημαντικά να την αποκηρύξεις. Εναντιωθείτε στους ασυνεπείς, στα πρόσωπα που είναι διατεθειμένα να παραβούν, να σκευωρήσουν, να δράσουν παράτυπα. Συμπαρασύρουν με τα στιγμιαία οφέλη, που αποκομίζουν.
  
• Ο έρωτας δωρήθηκε στους ανθρώπους για να δίνει χαρά. Αν ο σύντροφος συνέχεια σας ταλαιπωρεί με αμφιθυμίες, οπισθοχωρήσεις, βολέματα, υπεκφυγές, απιστίες, τότε δεν είναι για σας. Στα ερωτικά μην επαναπαυθείτε με τίποτα λιγότερο από όσο αξίζετε.
  
  
• Μην απαιτείτε την ευτυχία, αν πρώτα δεν έχετε προπαρασκευασθεί να την χαρίσετε σε άλλους. Αντισταθείτε στους επηρμένους, που ζητούν, χωρίς να έχουν αποδείξει ότι μπορούν να ανταποδώσουν.
  
  
• Αναγνωρίστε τα παράσιτα, τους ξενιστές, αυτούς που, ενώ φαντάζουν εξαρτημένοι από σας, στην πραγματικότητα απομυζούν τις δυνάμεις σας, αποστραγγίζουν τη δύναμή σας, δοκιμάζουν τα όρια και τις αντοχές σας. Μπορεί αρχικά να κολακευθείτε από την ψευδεπίγραφη σχέση υποτακτικής συνδιαλλαγής, αλλά όταν θα έχετε εξαντληθεί, αυτοί θα συνεχίσουν ακάθεκτοι, για να συναντήσουν το επόμενο ανυποψίαστο θύμα.
  
  
• Μην δίνετε σημασία σε κουτσομπόληδες, επειδή οι αναλύσεις τους περί συμπεριφορών και κινήτρων είναι κατάπτυστες και γιατί το αντίτιμο της στρεβλής πληροφορίας είναι ο καταποντισμός σας στους άλλους από τα αμετροεπή στόματά τους.

''Αποβάλετε από τη ζωή σας εκείνους που τη δηλητηριάζουν''
Ευστράτιος Παπάνης 
Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου

Η ασώματη γυναίκα - Μια υπόθεση νευρολογίας

"Οι πιο σημαντικές όψεις των πραγμάτων παραμένουν κρυφές για μας,
εξαιτίας της απλότητας και της οικειότητας τους”

L. Wittgenstein 

 

 Αυτό το κείμενο δεν έχει κανένα στοιχείο μυθοπλασίας ή υπερβολής. Ό,τι διαβάσετε είναι τόσο αληθινό όσο και η οθόνη στην οποία προβάλλεται.

(Αν αμφιβάλλετε για την ύπαρξη της οθόνης ή του πληκτρολογίου καλό θα ήταν να διαβάσετε τον “Λόγο περί της μεθόδου” του Καρτέσιου (Descartes) ή να συμβουλευτείτε τον ψυχίατρο σας.) 

                                                                        --------

Ας ξεκινήσουμε ανατρέποντας μια λανθασμένη πεποίθηση, κάτι που μαθαίνουμε απ’ τις πρώτες τάξεις του σχολείου, ίσως και πιο πριν.
Πόσες αισθήσεις έχει ο άνθρωπος; Πέντε;
Συγχαρητήρια, αλλά κάνετε λάθος.
Υπάρχουν έξι (τουλάχιστον) αισθήσεις και δεν αναφέρομαι σε κάποια υπερφυσική ικανότητα που θα σας έκανε να μαντεύετε το μέλλον και τους αριθμούς του τζόκερ.

Η έκτη αίσθηση κατονομάστηκε απ’ τον Sherrington G.S. στο βιβλίο του “The integrative action of the nervous system”, από το 1906.
Ονομάζεται ιδιοδεκτική αίσθηση (proprioception) και είναι απόλυτα αναγκαία για την αντίληψη του σώματος μας.
Η αίσθηση αυτή προέρχεται απ’ την αδιάκοπη αλλά ασυνείδητη ροή ερεθισμάτων, απ’ όλα τα μέρη του σώματος μας (μυς, τένοντες, συνδέσμους) διαμέσου της οποίας [ροής] η θέση τους, ο τόνος τους [σφιγμένα ή χαλαρά] και η κίνηση τους ελέγχονται και διορθώνονται συνεχώς.

Με πιο απλά λόγια: Χάρη στην ιδιοδεκτική αίσθηση γνωρίζουμε πάντα που βρίσκονται και τι κάνουν τα χέρια μας, τα πόδια μας και το πρόσωπο, καθώς και το υπόλοιπο σώμα. 

Ακριβώς επειδή είναι αυτόματη και τόσο οικεία, τόσο “απλή”, οι άνθρωποι την αγνοούν.

Είναι κάτι αυτονόητο, γι’ αυτό και παραμένει κρυφή από μας -όπως γράφει και ο Βίτγκενσταϊν για τις σημαντικές όψεις των πραγμάτων. Μόνο αν τη χάσετε μπορείτε να αντιληφθείτε τη σπουδαιότητα της.
Όπως ακριβώς συνέβη σε μια νέα γυναίκα, τη Χ. 

photogr. Bill Brandt

 Η Χ ήταν μια φυσιολογική γυναίκα 27 ετών, με έξι αισθήσεις, όπως όλοι μας.
Είχε δυο παιδιά, της άρεσε η ιππασία και το χόκεϊ, εργαζόταν ως προγραμματίστρια ηλεκτρονικών υπολογιστών, αγαπούσε το μπαλέτο και την ποίηση.

Μετά από μια κρίση πόνων στην κοιλιά της, βρέθηκαν πέτρες στη χολή, κι έκανε εισαγωγή, για μια εγχείρηση ρουτίνας.
Η εισαγωγή έγινε τρεις μέρες πριν κι άρχισε αντιβιοθεραπεία για μικροβιακή προφύλαξη. 

Την παραμονή της εγχείρησης η Χ είδε ένα παράξενο και πολύ έντονο όνειρο.
Είδε πως ταλαντευόταν πάνω σε δύο εντελώς ασταθή πόδια, δεν ένιωθε καθόλου το έδαφος, και δεν αισθανόταν τα χέρια της, που χτυπούσαν πέρα δώθε στον αέρα.
Ξύπνησε τρομαγμένη και ανέφερε το όνειρο στον ψυχίατρο.
“Προεγχειρητικό άγχος”, είπε εκείνος. “Είναι φυσιολογικό, το βλέπουμε συνέχεια.”

Αργότερα όμως, την ίδια μέρα, το όνειρο έγινε πραγματικότητα.
Η Χ άρχισε να αισθάνεται πολύ ασταθή τα πόδια της, έκανε άτακτες και παράξενες κινήσεις, και δεν μπορούσε να κρατήσει κάτι με τα χέρια της.
“Αγχώδης υστερία”, διέγνωσε ο ψυχίατρος, με βεβαιότητα, ίσως και κάπως θιγμένος. “Τυπικά συμπτώματα μετατροπής, τα βλέπουμε συνέχεια.”

 Ο ψυχίατρος έκανε λάθος. Την επόμενη μέρα η Χ είχε χάσει την ιδιοδεκτική αίσθηση -και το σώμα της.
Δεν μπορούσε να σταθεί όρθια. Τα χέρια της “έπλεαν” ανεξέλεγκτα, μέχρι να γυρίσει και να τα κοιτάξει για να τα βάλει στη θέση τους. Δεν μπορούσε καν να ανασηκωθεί στο κρεβάτι, ενώ το πρόσωπο της παρέμενε ανέκφραστο και άτονο.
“Κάτι τρομερό μου συμβαίνει”, ψέλλισε με φωνή επίπεδη. “Δεν μπορώ να νιώσω το κορμί μου. Νιώθω αλλόκοτα, σαν ασώματη.”

Τότε κάλεσαν τον διάσημο νευρολόγο, δρ Όλιβερ Σακς.
Εκείνος κατάλαβε ότι δεν ήταν υστερία.

Οι εξετάσεις αποκάλυψαν μια οξεία πολυνευρίτιδα, μια φλεγμονή που πρόσβαλλε τις αισθητικές ρίζες των νωτιαίων και κρανιακών νεύρων.
Ο εγκέφαλος της δεν δεχόταν κανένα ερέθισμα απ’ τους μυς, τους τένοντες ή τους συνδέσμους. Υπήρχε έκπτωση και της αίσθησης του πόνου και της θερμοκρασίας.
Η Χ, πράγματι, δεν είχε πλέον σώμα. 

Εννιά χρόνια μετά κατάφερε να έχει μια σχεδόν φυσιολογική ζωή. Ο τρόπος; Έκανε συνειδητά ό,τι μέχρι τότε το σώμα της έκανε αυτόματα κι ασυνείδητα.
Για να φάει έπρεπε να “βρει” το χέρι (με τα μάτια) και να το οδηγήσει, πάντα κοιτώντας ‘το, μέχρι το πηρούνι. Να δει τα δάκτυλα να κλείνουν, να πάρει φαγητό και να το φέρει (πάντα κοιτώντας ‘το) ως το στόμα.
Με τον ίδιο τρόπο κατάφερνε να περπατάει, να κάθεται, να γράφει στο πληκτρολόγιο.
Έμαθε πάλι να μιλάει, αλλά η φωνή της έμοιαζε τεχνητή, σαν την φωνή ηθοποιού που απευθύνεται σε ακροατήριο.
Το πρόσωπο της παρέμενε ανέκφραστο κι επίπεδο (κάπως σαν την “πέτρινη μάσκα του Μπάστερ Κήτον”), εκτός κι αν κοιτιόταν στον καθρέφτη. Τότε μπορούσε να χαμογελάσει (αν και κάπως υπερβολικά, αφύσικα).
Ουσιαστικά αντικατέστησε την ιδιοδεκτική αίσθηση με εκείνη της όρασης. Αισθανόταν το σώμα της μόνο οπτικά.  

 Στις συζητήσεις της με τον Σακς ανέφερε πως ένιωθε “απουσιωμένη, ασώματη, σαν ένα είδος ζωντανού φαντάσματος”.
Ήταν σαν να έλεγχε κάποιο σώμα ξένο μ’ ένα κράνος virtual reality.
Κι έπρεπε διαρκώς να θυμίζει στον εαυτό της ότι εκείνο το σώμα που κινούσε οπτικά ήταν… ο εαυτός της.

 Επίλογος:

Αυτή η υπόθεση έχει -εμφανώς- κι ένα δεύτερο επίπεδο, πιο φιλοσοφικό.
Συνηθίζουμε να ορίζουμε τον εαυτό μας με βάση τον εγκέφαλο μας -και τις σχέσεις που αναπτύσσει με τους άλλους εγκεφάλους.
Οι περισσότερες θρησκείες υποβιβάζουν το σώμα στο ρόλο ενός φθαρτού βαστάζου, που επωμίζεται το βάρος της άφθαρτης ψυχής.
Ο μύθος του Ανθρώπου (homo sapiens sapiens) έχει χτιστεί γύρω απ’ τη διανοητική του ικανότητα. Το σώμα θεωρείται κάτι υποδεέστερο, προσβλητικό όταν είναι γυμνό.
Οι σπάνιες υποθέσεις νευρολογίας, όπως αυτή της Χ, που έχασε το σώμα της, καταδεικνύουν ότι αυτό που θεωρούμε “ταυτότητα”, είναι η ολότητα.

-------

 ΥΓ: Το όνειρο της Χ, στο οποίο προείδε την αρρώστια, δεν έχει τίποτα το μεταφυσικό ή προφητικό.
Ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται πολύ περισσότερα (και πολύ πιο γρήγορα) απ’ αυτά που συνειδητοποιούμε.
Κατάλαβε τι θα συνέβαινε, αλλά ο μόνος τρόπος να το μεταδώσει στο συνειδητό της Χ ήταν μέσω του ονείρου.
Γι’ αυτό είναι χρήσιμο να “ακούμε” τι μας λέει ο εαυτός μας στα όνειρα.

 ----------------

 Πληροφορίες πήρα απ’ το βιβλίο του Όλιβερ Σακς “Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη γυναίκα του μ’ ένα καπέλο -και άλλες κλινικές ιστορίες”, εκδόσεις Καστανιώτη, μτφ Κώστα Ποτάγας.

Διαβάστε οποιοδήποτε βιβλίο του πέσει στα χέρια σας, όπως το “Ένας ανθρωπολόγος από τον Άρη” και το “Μουσικοφιλία”.

Πριν μερικούς μήνες ο ογδοντάχρονος Όλιβερ Σακς αποκάλυψε ότι πάσχει από κάποια ανίατη μορφή καρκίνου. Διαβάστε το εκπληκτικό κείμενο με τίτλο "Η δική μου ζωή"  που δημοσίευσε στους ΝΥ Times, ως αποχαιρετισμό στη ζωή.

 Φυσικά .. Γελωτοποιός

Crossroads - Ωδίνες μιας νέας Κοσμοθέασης [ Labor Pains of a New Worldview ]

ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ μια νέα κοσμοθεωρία γεννιέται
Ταινία του Joseph Ohayon

" Τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν λύνονται στο ίδιο επίπεδο σκέψης που τα δημιούργησε."
Albert Einstein

Ο 21ος αιώνας αποκαλύπτει έναν κόσμο στο Σταυροδρόμι.

Πιστεύω ότι η ανθρωπότητα έχει φτάσει σε ένα σταυροδρόμι.
Δεν μου αρέσει να υπερβάλλω και δεν θέλω να ακουστεί ως εντυπωσιακό αλλά είναι αληθές.
Νομίζω ότι το είδος μας, το ανθρώπινο είδος έχει φτάσει στο σημείο που αποφασίζουμε για τους εαυτούς μας.

Παίρνουμε μια μεγάλη απόφαση για το " Ποιοί είμαστε;" και " Ποιοί διαλέγουμε να είμαστε;"
Φανταζόμαστε ότι αυτό είναι ένα πολιτικό θέμα.
Έπειτα λέμε, " Α, λοιπόν πρέπει να είναι ένα οικονομικό πρόβλημα."
Το πρόβλημα δεν είναι ούτε πολιτικό ούτε οικονομικό αλλά ούτε, εν πάσει περιπτώσει, εμφανέστατα στρατιωτικό.
Οι περιστάσεις δεν καθορίζουν ποιοί είστε αλλά αποκαλύπτουν ποιοί είστε.
Και στον κόσμο που ζούμε τώρα οι περιστάσεις αλλάζουν τόσο γρήγορα που εμείς οι ίδιοι αποκαλυπτόμαστε.
Δεν υπάρχει τίποτα που να θυμίζει ένα πρόβλημα. Ένα πρόβλημα είναι ουσιαστικά μια μετάβαση.
Έτσι, βλέπω τις σημερινές κρίσεις ως ένα μεταβατικό σημείο για την ανθρωπότητα.

Κοιτάξτε το ανθρώπινο δράμα και μέσω αυτού διακρίνετε με τις κριτικές ικανότητες σας τι συμβαίνει χωρίς να το κρίνετε
απλώς ξεκαθαρίστε , " Τι είναι αυτό το σημερινό ανθρώπινο δράμα , και τι καλύτερο ρόλο μπορώ εγώ να παίξω σε αυτό;"






ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ μια νέα κοσμοθεωρία γεννιέταιΤαινία του Joseph Ohayon

" Τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν λύνονται στο ίδιο επίπεδο σκέψης που τα δημιούργησε." Albert Einstein

ΑΛΛΗΛΟΕΞΑΡΤΗΣΗ

Ο Dave Sherman PhD στην Στρατηγική επιχειρήσεων, ειδικός στην βιοσημότητα,

Η τελευταία αναφορά στην παγκόσμια ριψοκινδυνότητα που εκδόθηκε από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, παρουσιάζει έναν εκπληκτικό "Χάρτη κινδυνότητας Αλληλοεξάρτησης".

 Ξεκάθαρα αποκαλύπτεται πως οι παγκόσμιοι κίνδυνοι αλληλοσχετίζονται και είναι συνυφασμένοι
έτσι ώστε οι οικονομικοί, περιβαλλοντικοί, γεωπολιτικοί, κοινωνικοί και τεχνολογικοί κίνδυνοι να είναι μεγίστως αλληλοεξαρτώμενοι.

Χρόνια δημοσιονομική Αστάθεια-Μια κρίση σε μια περιοχή γρήγορα θα οδηγήσει σε μια κρίση σε άλλες περιοχές.
Η αλληλοσύνδεση και πολυπλοκότητα σε αυτόν τον χάρτη, συγκρινόμενη προς έκπληξή μας στο αντίκτυπο και την ταχύτητα των πρόσφατων οικονομικών κρίσεων, δείχνει την ασυμφωνία που υπάρχει ανάμεσα σε όλα τα συστήματα που έχουμε φτιάξει και το πόσο αποσυνδεδεμένοι είμαστε.
Οι προσπάθειές μας να ελέγξουμε αυτά τα συστήματα είναι αποσπασματικές και απλοϊκές και δεν ανταποκρίνονται στις προκλήσεις του σήμερα.
Ο τρόπος που χρησιμοποιούμε τις φυσικές πηγές βασίζεται στο οικονομικό μας σύστημα,
η οποία είναι άμεσα συνδεόμενη με τις κοινωνικές μας αξίες,  η οποία άμεσα επηρεάζει τα ψυχολογικά και συναισθηματικά μας συστήματα και τις πράξεις μας.

Αυτό που βλέπουμε στον κόσμο ειναι μια αντανάκλαση του τι είμαστε. -Jairon G Cuesta Κοινωνιο-Ανθρωπολόγος, Φυσιοθεραπευτής -

Δεν μπορούμε να χωρίσουμε αυτό που συμβαίνει στον κόσμο με αυτό που συμβαίνει στους ανθρώπους.
Έτσι λοιπόν δεν είμαστε σε πολιτική ή οικονομική κρίση.
Τα ανθρώπινα όντα βρίσκονται τα ίδια σε κρίση με τους εαυτούς τους.

Δρ. Michael Laitman, Βιοκυβερνητική, Οντολογία .- Όταν μελέτησα την βιοκυβερνητική ήταν ένα θαύμα να δω ότι όσο ερευνούμε την φύση- το βασίλειο των ζώων , τα οικοσυστήματα των φυτών,
τόσο βλέπουμε ότι όλα είναι αλληλοσυνδεόμενα μέσω αμοιβαίων πράξεων, εκ των οποίων κάποιες κατανοούμε και κάποιες όχι ακόμα.
Όμως τώρα η ανθρώπινη κοινωνία αρχίζει να ενσωματώνεται και είναι σαν ένα, κλειστό σύστημα που συμπεριλαμβάνει όλη την υφήλιο.
Η κρίση που αντιμετωπίζουμε τώρα είναι πραγματικά μοναδική.
Είμαστε όλοι κλειστοί στο ίδιο σύστημα και δεν μπορούμε άλλο να κάνουμε ότι θέλουμε με αυτό.
Παγκόσμιοι ηγέτες, πρόεδροι, έχουν χάσει την ικανότητα να ελέγχουν τους ανθρώπους.

Τυνησία, Ιανουάριος 2011
Αίγυπτος Φεβρουάριος 2011
Ισπανία Μάρτιος 2011
Ηνωμένο Βασίλειο 2001- Είναι σαν να ο κόσμος άρχισε να κινείται χωρίς βασιλείς,
Ελλάδα Μάιος 2011- αλλά μάλλον σύμφωνα με τον νέο νόμο- της αλληλοεξάρτησης, σύνδεσης-
Χιλή 2011,
- τον νόμο που χαρακτηρίζει τα ενσωματωμένα συστήματα.
Ισραήλ Ιούλιος 2011
Ινδία Αύγουστος 2011- και εδώ βλέπουμε τους ηγέτες του κόσμου, πρώτα από όλα να μην μπορούν να πάρουν αποφάσεις, είτε είναι G8 ή G20,ΗΠΑ Σεπτέμβριος 2011
ακόμα και αν φτάσουν σε κάτι δεν μπορούν να το κατανοήσουν.

Εξέλιξη του ΕΓΩ
Δρ. Amit Goswami, Φυσικός της Θεωρητικής Κβαντομηχανικής

Στην επιστήμη, ξεκινήσαμε ως Νευτωνικοί φυσικοί και αρχίσαμε να προσποιούμαστε σαν να ήμασταν μηχανές,
και αυτή ήταν η παγκόσμια απόψη για κάποιο χρονικό διάστημα.
Αυτό άλλαξε όταν εμφανίστηκαν οι βιολόγοι. Η Βιολογία δίνει μια εντελώς διαφορετική όψη του ανθρώπινου όντος.
Οι βιολόγοι λένε ότι είμαστε μηχανές αλλά μηχανές ανταγωνιστικές
με το μυαλό μας στην επιβίωση και για τις οποίες μηχανές μαχώμαστε και ανταγωνιζόμαστε.
Έτσι λοιπόν, οι ανώτερες αξίες είναι σημαντικές μόνο αν είναι σημαντικές για την επιβίωση.
Έξω από την σφαίρα της επιβίωσης δεν υπάρχει καμία δυναμική για το ανθρώπινο ον.
Λόγω αυτής της ιδέας έχουμε γίνει, όπως γνωρίζετε, υπερβολικά ανταγωνιστικοί στην κοινωνία μας. Αν κάποιος άλλος έχει κάτι πρέπει να το πάρω και εγω.
Αν κάποιος άλλος δεν το έχει ακόμα, πρέπει να το πάρω πριν από αυτόν.
Αυτή η ιδέα προκαλεί πανωλεθρία στην κοινωνία μας.
Μεγάλο μέρος της προόδου του ανθρώπινου πολιτισμού οφείλεται στον εγωιστικό ανταγωνισμό.
Οι άνθρωποι προσπαθούν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλο, και αυτό δημιουργεί καλύτερη επιστήμη, καλύτερη τεχνολογία, κλπ.
Όμως πλέον, αυτός ο εγωισμός έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που δεν θα σταματήσει πουθενά για να είμαστε ή να έχουμε κάτι περισσότερο από τους άλλους.
Έτσι λοιπόν, εταιρίες καταστρέφουν το οικοσύστημα, οι τραπεζίτες δημιουργούν οικονομική κρίση, άνθρωποι πατούν επί πτωμάτων για να ανελιχθούν.

ΟΙ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΣ ΦΙΛΕ ΜΟΥ

Οι προμήθειες τροφής και το νερό ολοένα και εξαντλούνται, και τα οικονομικά μας συστήματα συνεχίζουν να είναι εξαιρετικά ασταθή και επίφοβα.
Παράλληλα διαπιστώνουμε πως όλα τα συστήματά μας συνδέονται και αλληλοεξαρτώνται.
Ξεκάθαρα, οι επιχειρήσεις μόνες τους είναι ένα αδιέξοδο.


Παγκόσμια Κατάρρευση: έρευνες του ΜΙΤ προβλέπουν το τέλος του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε
Τους παλιότερους καιρούς, ήμασταν απασχολημένοι, όχι αποκλειστικά αλλά σε μεγάλο βαθμό, στην ατομική επιβίωση.
-Neale D. Walsch - Συγγραφέας
Πώς θα τη βγάλω σήμερα, αυτή τη βδομάδα, αυτό το μήνα.
Στον 21ο αιώνα, μαθαίνουμε ότι δεν μπορούμε πλέον να συγκεντρωνόμαστε σε ατομικές στρατηγικές επιβίωσης -
ότι αν δεν αρχίσουμε να συνδυάζουμε αυτές τις στρατηγικές και να μάθουμε να επιβιώνουμε συλλογικά, κανένα άτομο δεν θα επιβιώσει μακροπρόθεσμα.
Δεν θέλω να σπείρω τον πανικό, αλλά καταλαβαίνω ότι βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη εποχή.
Η θεολογία του διαχωρισμού που έχει καθιερώσει η ανθρωπότητα με την πάροδο των χρόνων έχει δημιουργήσει μια κοσμολογία διαχωρισμού,
που είναι ένας κοσμολογικός τρόπος σκέψης που λέει "καθετί είναι αποκομμένο από τα πάντα.''
Και η κοσμολογία του διαχωρισμού έχει δημιουργήσει μια κοινωνιολογία διαχωρισμού, που είναι ένας τρόπος κοινωνικοποίησης που λέει
''Εγώ είμαι εδώ, και εσύ είσαι εκεί, και δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα εκτός και αν υπάρξουν.
Αν υπάρξουν θα προσπαθήσουμε να συνεργαστούμε, αν όμως έχουμε διαφορετικά συμφέροντα, μπορεί να χρειαστεί να σε βλάψω
- ίσως και να χρειαστεί να σε σκοτώσω

ΜΑΥΡΟΣ ΛΥΚΟΣ, ΑΣΠΡΟΣ ΛΥΚΟΣ

Είναι πια παλιά ιστορία - ο παππούς μιλάει στον εγγονό του στην καλύβα
και, ο εγγονός έρχεται και λέει: ''Είδα ένα όνειρο χθες το βράδυ, ήταν δυο λύκοι που πάλευαν,
και ο ένας ήταν μαύρος, και ο άλλος ήταν άσπρος, και ο μαύρος λύκος με τρόμαξε, παππού, και ο άσπρος λύκος μου έδινε ελπίδα.
Ποιος θα επιβιώσει;'' Και ο παππούς απάντησε, ''Αυτός που ταίζεις περισσότερο.''

Για μένα, λοιπόν, είναι στη φύση του ανθρώπου να έχει και τους δύο λύκους. John St. Augustine Ραδιοφωνικός Παραγωγός, Συγγραφέας
Αυτός που θα ταίσουμε περισσότερο είναι αυτός που θα δούμε στον κόσμο.

Το πείραμα συμμόρφωσης του Asch έχει επαναληφθεί πολλές φορές. Έχει προταθεί ότι αρχικά η διαστρέβλωση γίνεται στο επίπεδο της δράσης.

1) Δράση
Το υποκείμενο πιστεύει ότι οι άλλοι είναι λάθος, παρόλα αυτά όμως κάνει το ίδιο με αυτούς. Μετά συμβαίνει στο επίπεδο της κρίσης.

2) Κρίση
Το υποκείμενο αρχίζει να σκέφτεται, ''Ίσως βλέπουν κάτι που εγώ δεν βλέπω.''
 
Και μετά συμβαίνει στο επίπεδο της αντίληψης,
που σημαίνει ότι η αντίληψη του υποκειμένου για το τι είναι σωστό και λάθος, διαστρεβλώνεται από την πλειοψηφία.

Τώρα, όταν συνδέουμε αυτά τα συμπεράσματα με το τι συμβαίνει στον κόσμο σήμερα, πρέπει να αναρωτηθούμε 'Με ποιόν τρόπο χρησιμοποιούμε την επιρροή της κοινωνίας, που είναι πιθανόν η μεγαλύτερη επιρροή στην ανθρώπινη ψυχολογία;'

------


1967 Επιρροή του Βιολογικού Περιβάλλοντος - Πείραμα με Βλαστοκύτταρα-Bruce Lipton PhD Κυτταρο-Βιολόγος-

Πάνω από 40 χρόνια πριν, κλωνοποιούσα βλαστοκύτταρα και ένα από τα πρώτα πειράματα με τρελάνανε τόσο πολύ
που πραγματικά άλλαξε όλη τη ροή της εκπαίδευσης και της ζωής μου.

Έβαλα ένα βλαστοκύτταρο σε ένα τριβλίο μόνο του και αυτό το βλαστοκύτταρο διαιρείται κάθε δέκα με δώδεκα ώρες.
Μετά από μια βδομάδα με δέκα μέρες, είχα χιλιάδες κύτταρα στο τριβλίο, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι όλα τα κύτταρα είναι γενετικά όμοια μεταξύ τους.
Και μετά αυτό που έκανα - και αυτό είναι το πείραμα - διαχώρισα την καλλιέργεια των ομοίων κυττάρων σε τρία διαφορετικά τριβλία και άλλαξα το περιβάλλον.
Όμως, το υλικό καλλιέργειας για τα κύτταρα είναι σαν τον κόσμο που ζούμε: έχει τον αέρα, το νερό, την τροφή, τα πάντα μέσα του.
Είχα λοιπόν τρία διαφορετικά περιβάλλοντα, αλλά γενετικά όμοια κύτταρα σε κάθε τριβλίο.
Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι στο περιβάλλον Α, τα κύτταρα σχημάτισαν μυ,
στο περιβάλλον Β, τα κύτταρα σχημάτισαν κόκκαλο,
και στο περιβάλλον Γ, τα κύτταρα σχημάτισαν λίπος.

Αυτό που είναι τόσο βαθέως σημαντικό είναι ότι αν αναρωτηθείς-Τι ευθύνεται για τη μοίρα των κυττάρων;
τι καθορίζει αυτή τη μοίρα;

-αυτό που το πείραμα απέδειξε ξεκάθαρα είναι ότι όλα τα κύτταρα ήταν γενετικά πανομοιότυπα.

Το μόνο πράγμα που ήταν διαφορετικό από το ένα τριβλίο στο άλλο ήταν το περιβάλλον. Διαφορετικό Περιβάλλον.
Έτσι, ενώ τότε δίδασκα σε φοιτητές ιατρικής τη συμβατική άποψη γενετικού ντετερμινισμού όπου τα γονίδια καθορίζουν τη μοίρα και τις ζωές μας,
τα πειράματά μου αποκάλυψαν κάτι εντελώς διαφορετικό, ότι το περιβάλλον είναι κυρίως υπεύθυνο για τη διαμόρφωση της συμπεριφοράς και των γονιδίων.

-----

Ανάλυση Κοινωνικής Δικτύωσης - Πρόσφατα Ευρήματα
-Caroline Miller, Θετική Ψυχολογία

Υπάρχει νέα έρευνα από την Ιατρική Σχολή του Harvard για την κοινωνική μεταδοτικότητα.

Πιστεύω είναι προφανές και ενστικτώδες ότι καταλαβαίνουμε τη διάθεση των ανθρώπων γύρω μας,
τώρα όμως ανακαλύπτουμε ότι οι άνθρωποι παχαίνουν ομαδικά, είναι χαρούμενοι ομαδικά, σταματούν το κάπνισμα ομαδικά.

James Fowler PhD, Κοινωνικός Επιστήμων

Ο Nicholas Christakis και εγώ είμαστε πολύ τυχεροί που βρήκαμε μία πηγή στη μελέτη Framingham Heart Study που ποτέ δεν φανταζόμασταν ότι θα βρίσκαμε.

Ρωτούσαν ανθρώπους για 32 χρόνια, 'ποιά είναι τα μέλη της οικογένειάς σας; που εργάζεστε; που μένετε;'
Και το σημαντικότερο, 'ποιοί είναι οι φίλοι σας;'
Για πρώτη φορά, τώρα που έχουμε τέτοια στοιχεία,
μπορούμε να έχουμε μια πανοραμική άποψη για δίκτυα σαν αυτά που ζούμε.

Κάναμε κάποιες επικυρωμένες μετρήσεις σε διάφορα συναισθήματα, συμπεριλαμβανομένης και της ευτυχίας, και αυτό που προσπαθήσαμε και καταφέραμε να δείξουμε,
είναι ότι η ευτυχία μου εξαρτάται όχι μόνο από τις δικές μου πράξεις, σκέψεις και συμπεριφορές,
αλλά και από τις πράξεις, σκέψεις και συμπεριφορές των ανθρώπων που συνδέομαι άμεσα.
των φίλων, αδερφών, συζύγων, γειτόνων, συναδέλφων και ούτω καθεξής,
και των ατόμων που αυτοί συνδέονται, ακόμα και των ατόμων που εκείνοι συνδέονται.

Το εύρημα αυτό μας δείχνει ότι δεν είναι μόνο οι συμπεριφορές που εξαπλώνονται μέσω δικτύων,
αλλά και αυτά τα συναισθήματα.

Πιστεύουμε λοιπόν ότι αυτό που εξαπλώνεται είναι αυτή η τάση να μεταδίδονται ιδέες, αυτοί οι τρόποι συμπεριφοράς.

Είσαι, στην ουσία, ένας κοινωνικός οργανισμός. Δημιουργείσαι από το περιβάλλον σου. Δεν υπάρχει 'εσύ' και δεν υπάρχει 'εγώ'.
--------------------

Peter Joseph, Παραγωγός Ταινιών, Ακτιβιστής -

Κάποτε ξεκινάς να σκέφτεσαι πώς οτιδήποτε κάνεις σου το έχουν διδάξει με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο-
δεδομένου ότι συνδιάζεις τα πράγματα και παίρνεις αποφάσεις-αλλά οι αποφάσεις σου περιορίζονται στις πληροφορίες που σου έχουν δοθεί και που έχεις μάθει.
Είμαι λοιπόν ένα ζωντανό αμάγαλμα ''κοινωνικής μηχανικής'' τρόπος του λέγειν.
Αν βλέπω τον εαυτό μου χωριστά από όλα τα άλλα, μπορώ να πω ότι κάνω λάθος.
Για παράδειγμα, όλοι ξέρουν ότι πρέπει να αναπνέουν.
Με το πέρασμα του χρόνου, οι άνθρωποι θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν ότι η ακεραιότητά τους είναι τόσο καλή όσο και η ακεραιότητα από οτιδήποτε άλλο γύρω τους.

Αυτό λοιπόν που συμβαίνει στην επιστήμη είναι αξιολύπητο, και αυτό που συμβαίνει δημοσίως γενικά είναι εξίσου αξιολύπητο,
γιατί αυτό που συμβαίνει είναι ότι, με το να προσποιείσαι πως είσαι κάτι, γίνεσαι αυτό το κάτι.
Με το να προσποιούμαστε ότι είμαστε κάτι, γινόμαστε αυτό το κάτι.


1971 Το Πείραμα της Φυλακής Stanford

Είχα αρχίσει να νιώθω ότι έχανα την ταυτότητά μου,
αυτό το άτομο που λένε Clay, το άτομο που με έφερε εδώ, το άτομο που ήρθε εθελοντικά σε αυτή τη φυλακή-
γιατί για μένα ήταν φυλακή, και ακόμα είναι-δεν το βλέπω σαν πείραμα ή προσομοίωση.
Ήταν μια φυλακή που λειτουργούνταν από ψυχολόγους αντί για το κράτος.

Το 1971, ο πολύ γνωστός σήμερα ψυχολόγος Philip Zimbardo
αποφάσισε να εξετάσει τι θα συνέβαινε αν παίρναμε απόλυτα φυσιολογικούς και υγιείς νέους φοιτητές
και φτιάχναμε ένα περιβάλλον σα φυλακή εντός του Πανεπιστημίου Stanford,
και τους λέγαμε, 'Για τις επόμενες δυο εβδομάδες, κάποιοι από σας θα υποδύονται τους φυλακισμένους, και κάποιοι τους φύλακες.'

Την πρώτη μέρα του πειράματος, ένας καβγάς ξέσπασε.
Οι φύλακες άρχισαν να εξευτελίζουν τους φυλακισμένους. Χρησιμοποίησαν σωματικές τιμωρίες.
Κάποιοι έγιναν εξαιρετικά σαδιστικοί. Οι φυλακισμένοi άρχισαν να καταρρέουν συναισθηματικά.
Κάποιοι έπρεπε να απομακρυνθούν από τη μελέτη νωρίτερα,
και μετά από έξι μόλις μέρες, το πείραμα έπρεπε να σταματήσει εντελώς.

Φύλακας Δύο Μήνες Μετά
Πραγματικά πίστευα ότι δεν θα συμπεριφερόμουν ποτέ έτσι. Εξεπλάγην... όχι, τρόμαξα.
που ανακάλυψα ότι μπορούσα να γίνω ένας...
που μπορούσα να φέρομαι με ένα τρόπο τόσο πρωτοφανή για οτιδήποτε δεν θα έκανα ακόμα και στον ύπνο μου.
Και ενώ το έκανα, δεν είχα καμία αναστολή. Δεν ένιωθα την παραμικρή ενοχή.
Μόνο μετά, όταν άρχισα να αναλογίζομαι το τι είχα κάνει,
αυτή η συμπεριφορά άρχισε να μου αποκαλύπτεται και κατάλαβα
ότι αυτό ήταν ένα κομμάτι του εαυτού μου που ποτέ δεν είχα παρατηρήσει παλαιότερα.
Με το να προσποιούμαστε ότι είμαστε κάτι, γινόμαστε αυτό το κάτι.

Με το να προσποιούμαστε ότι είμαστε άψυχο υλικό-είμαστε μόνο ύλη και τίποτα άλλο,
αποκλείουμε τις πιο εκλεπτυσμένες πτυχές της ζωής, της πιο εκλεπτυσμένες πτυχές τις εμπειρίας μας.
Και αυτό είναι πολύ σοβαρό.


Paul Bloom PhD, Γνωστική και Γενετική Ψυχολογία
Υπάρχει ένας πίνακας γνωστός ως ''Το Δείπνο στους Εμμαούς," και στη δεκαετία του '40, που θεωρούνταν ότι ήταν έργο του Johann Vermeer,
άξιζε εκατομμύρια δολλάρια-ήταν κυριολεκτικά ανεκτίμητο. Βρισκόταν στην Ολλανδία και ήταν από τους πιο φημισμένους πίνακες στην Ευρώπη. Πολλοί ταξίδευαν μέσα στην Ευρώπη για να τον δουν.

Μέχρι που μια τρομερή μέρα, ανακαλύφθηκε ότι δεν τον είχε ζωγραφίσει ο Vermeer, αλλά ο μεγάλος πλαστογράφος Van Meegeren.
Με άλλα λόγια, ανακαλύφθηκε ότι δεν ήταν αυτός ο πίνακας, αλλά
αυτός ο πίνακας, [ στην οθόνη είναι ο ίδιος πίνακας φυσικά ]
και ξαφνικά η αξία του έπεσε στο μηδέν.

Το πώς γεύεσαι κάτι επηρεάζεται δραματικά από το τι πιστεύεις ότι τρως. Και αυτό φαίνεται με πάρα πολλούς τρόπους.

Ένα ενδιαφέρον εύρημα σχετίζεται με τα παιδιά. Πώς κάνεις τα παιδιά, όχι μόνο να φάνε καρότα και να πιουν γάλα, αλλά αφού τα φάνε,
να αναφέρουν ότι τους άρεσαν. Τους άρεσαν περισσότερο από το συνηθισμένο καρότο, περισσότερο από το συνηθισμένο γάλα.
Είναι φοβερά απλό να το κάνεις. Είχε γίνει σε μια έρευνα λίγα χρόνια πριν.
Τα βγάζεις από μια σακούλα McDonald's.


Βάζουν τους ανθρώπους σε ένα μαγνητικό τομογράφο, και ενώ είναι ξαπλωμένοι, ένας σωλήνας μπαίνει στο στόμα τους.
Και πίνουν κρασί μέσω του σωλήνα ενώ οι εγκέφαλοί τους απεικονείζονται.
Μπροστά τους βρίσκεται μια οθόνη όπου μπορούν να διαβάσουν πληροφορίες για το κρασί που πίνουν. Όλοι πίνουν το ίδιο κρασί.
Εάν νομίζουν ότι πίνουν το φθηνό κρασί, θα πουν: "Ε, δεν είχε και τόσο καλή γεύση," και θα έχουν μια χαμηλή νευρική απόκριση.
Εάν νομίζουν ότι πίνουν από ένα μπουκάλι των 200 δολαρίων, λένε ότι το λάτρεψαν και τα κέντρα ευχαρίστησης στον εγκέφαλό τους φωτίζουν σα χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Αυτή είναι η εργασία του John Cage.
Έρχεται με διαφορετικό όνομα αλλά συχνά αποκαλείται 4 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα,
διότι ήτο μια δημοφιλής μοντέρνα παράσταση όπου δίνεται οδηγία στον πιανίστα να καθίσει στο πιάνο και να είναι ήσυχος για 4 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα.
Τώρα, όπως μπορείτε να φανταστείτε αυτό είναι αρκετά αμφιλεγόμενο ασχέτως αν είναι εξαιρετικό ή απλώς γελοίο.
Όμως το αγαπητό μου στοιχείο για αυτό είναι ότι μπορείτε να πάτε στο I Tunes
I Tunes -4'33'' ( η μόνη έκδοση) -Ο John Cage
και μπορείτε να αγοράσετε για 1,99 δολάρια αυτό το προϊόν των 4 λεπτών και 33 δευτερολέπτων το οποίο φυσικά είναι αθόρυβο.
Και έχω διαβάσει σχόλια πάνω σε αυτό το θέμα που οι άνθρωποι είναι εξοργισμένοι, "Κοίτα, απλώς κατέβασε τον ήχο στον υπολογιστή και κάθησε εκεί για 4 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα."
Όμως, ψυχολογικά δεν νομίζω ότι δεν θα ήταν η ίδια ησυχία. Αυτή είναι " εκείνη" η ησυχία από "εκείνη" την παράσταση.

--------
Είναι εκπληκτικό για μένα που δεν κατανοούμε ότι εμείς το δημιουργούμε όλο αυτό. Εμείς το δημιουργήσαμε όλο. Γνωρίζετε γιατί ο χρυσός έχει την παρούσα αξία;
Είναι επειδή κάποιος το είπε. Αυτό είναι. Γνωρίζετε γιατί τα καύσιμα κοστίζουν τόσο σήμερα; Διότι κάποιος το είπε έτσι απλώς.
Κάποιος σκέπτεται, κάποιος αποφασίζει, υπάρχει μια πίστη αρκετή για να συμμετέχουν αρκετοί άνθρωποι: αυτή είναι η αξία των πραγμάτων.
Όλοι εμείς το έχουμε αποφασίσει αυτό. Έτσι μια αφύπνηση στο ότι επαναλαμβάνουμε αυτούς τους κύκλους και ότι έχουν αρχίσει να μας κουράζουν,
ίσως να είναι καλύτερα να κάνουμε κάτι διαφορετικό αυτήν την φορά- να είμαστε κάτι διαφορετικό.

Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται στην επεξεργασία ΝΟΗΜΑΤΩΝ & ΑΞΙΩΝ

Πρέπει να το ακούσουμε αυτό. Είναι η κοινωνία και ειδικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που βάζει τους απλούς ανθρώπους σε αυτήν την μάταια αναζήτηση υλικών αγαθών.
Οι άνθρωποι δεν ζούσαν έτσι ούτε 50,60 χρόνια πριν. Γνωρίζετε ότι αυτό είναι ένα πρόσφατο φαινόμενο,το ότι αντί να έχεις ένα κινητό τηλέφωνο στην τσέπη σου να έχεις δύο κινητά στις τσέπες σου θα είναι καλύτερα για σένα.
-Χα,χα! Σωστά! Είμαι Βασιλιάς της υπερβολής. Είμαι ο Σουλτάνος των πωλήσεων. Είμαι το Αφεντικό των Προσφορών.
-Οι πιστωτικές μου κάρτες ποτέ δεν με απογοητεύουν. Έχω περίπου επτακόσιες και κάτι χιλιάδες στο πιστωτικό σκορ μου και αυτό σημαίνει ότι δεν χρωστώ τίποτα και ότι μπορώ να αγοράσω ακόμα περισσότερα. Είναι ένας αξιαγάπητος άνδρας των γευμάτων μπουφέ και αναγνώστης των τάμπλετ.
-Αγοράζω ότι το καλύτερο μπορώ με τα χρήματά μου. Είναι μια απίθανη ζωή!!
-Είναι μια πανέμορφη ζωή με την κοκκινομάλλα σύζυγό μου. Είναι μια πανέμορφη ζωή!

Η Annie Leonard, ειδική στην Υγεία του Περιβάλλοντος-
Ο μέσος Αμερικανός καταναλώνει τώρα την διπλάσια ποσότητα από αυτήν πριν από πενήντα χρόνια. Ρωτήστε την γιαγιά σας.
Στις μέρες της , η επιστασία, επινοητικότητα και λιτότητα είχαν αξία.
Λοιπόν, πως έγινε αυτό;

Αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτά τα άτομα υπολόγιζαν πως θα ανυψώσουν την οικονομία. Ο αναλυτής λιανικού εμπορίου Victor Lebow διατύπωσε την λύση η οποία έχει γίνει η νόρμα για όλο το σύστημα.
Είπε:
" Η τεράστια παραγωγική μας οικονομία... Απαιτεί να κάνουμε κατανάλωση τον τρόπο ζωής μας. Να μετατρέψουμε την αγορά και την χρήση των αγαθών σε τελετουργίες που αναζητούν την πνευματική μας ικανοποίηση, την ικανοποίηση του εγώ στην κατανάλωση..... Χρειάζεται να καταναλώνουμε, να καίμε, να αντικαθιστούμε και να πετάμε με επιταχυνόμενο ρυθμό."

Οι διαφημήσεις και τα μέσα επικοινωνίας γενικά παίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτό. Ο καθένας μας στις ΗΠΑ στοχεύεται από 3000 διαφημήσεις και πάνω την ημέρα.
Βλέπουμε περισσότερες διαφημήσεις σε ένα έτος από ότι έβλεπαν οι άνθρωποι πενήντα χρόνια πριν σε όλη τους την ζωή.
Και αν το σκεφτείτε, ποιά είναι η αιτία της διαφήμισης εκτός από το να μας κάνει δυστυχείς με αυτά που έχουμε;

Έτσι λοιπόν 3000 φορές την ημέρα, μας λένε ότι τα μαλλιά μας, η επιδερμίδα μας, τα ρούχα μας, τα έπιπλά μας,τα αυτοκίνητά μας και εμείς οι ίδιοι είμαστε λάθος , όμως όλα αυτά μπορούν να γίνουν σωστά απλώς αν πάμε για ψώνια.

Ο Κύριος Rogers, που ήταν τηλεοπτικός παρουσιαστής εδώ στις ΗΠΑ είπε " Το διάστημα μεταξύ τηλεόρασης και ακροατή πρέπει να είναι ιερό."
Όλα καταλήγουν στα χρήματα- αν μπορούν να το πουλήσουν.
Ακόμα και να βοηθάει την ανθρωπότητα, δεν πιστεύω ότι το σημείο καμπής για οτιδήποτε που γίνεται στα μέσα ενημέρωσης για το μεγαλύτερο μέρος,
99%, έχει σχέση με την επιρροή στον καταναλωτή. Έχει σχέση με το " μπορούμε να το πουλήσουμε;" Και αν μπορέσουν να το πουλήσουν και είναι καλό για εσάς, θα το πουλήσουν.
Όμως αν το πουλήσουν και δεν είναι καλό για εσάς, θα το πουλήσουν έτσι και αλλιώς. Στον κόσμο μου, θεωρώ ότι αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι το αντίκτυπο στούς ακροατές διότι αλλάζει τις ζωές τους με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Μέρος του προβλήματος είναι ότι οι άνθρωποι εστιάζονται μόνο στον δικό τους μικρό κόσμο, τις δικές τους προσωπικές ζωές,
στο τι θέλουν να καταφέρουν στις ζωές τους, όταν στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα πραγματικά που μπορείτε να κατορθώσετε και να αισθάνεστε ευτυχείς από να το κατορθώσετε μαζί με άλλους ανθρώπους.
Και έτσι πιστεύω ότι υπάρχει υπερβολική εστίαση στην επιχειρηματική πλεονεξία-"εγώ, εγώ,εγώ" τις τελευταίες δεκαετίες
και πιστεύω ότι οι άνθρωποι έχουν συνηδειτοποιήσει ότι γινόμαστε όλο και πιο δυστυχείς,
όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και σε όλο τον κόσμο. Τα ποσοστά κατάθλιψης αυξάνονται ραγδαία.

Τα αντικαταθληπτικά έχουν αυξηθεί ραγδαίως κατά 400% τα τελευταία 20 έτη.
Μέχρι το 2020 η κατάθλιψη θα είναι η δεύτερη κυρίαρχη αιτία ανικανότητας
και δεν γνωρίζω αν οι ανθρωποι το έχουν συνηδειτοποιήσει μέχρι να τους κάνεις δυναμικές ερωτήσεις.
-Ποιό είναι το καλύτερο πράγμα που σας έχει τύχει τον τελευταίο μήνα;
-Τι πραγματικά σας φέρνει χαρά;
-Τι σας δίνει νόημα στην ζωή;

Η έρευνα πάνω σε αυτό το ζήτημα είναι τόσο ενδιαφέρουσα που αν ρωτήσουμε τους φοιτητές τι επιδιώκουν, θα σας μιλήσουν για τα χρήματα.
Αν όμως τους ρωτήσετε τι είναι το καλύτερο πράγμα που τους συνέβη τον τελευταίο μήνα,
αναφέρουν εμπειρίες με άλλους ανθρώπους, δεν αναφέρουν ποτέ για υπάρχοντα.

Έτσι στο διαισθητικό επίπεδο οι άνθρωποι καταλαβαίνουν τι είναι αυτό που τους φέρνει την χαρά, όμως μερικές φορές θα πρέπει να το βρούν όχι με εύκολο τρόπο.

Έτσι ήμαστε σε αυτήν την γελοία κατάσταση του να πηγαίνουμε στην εργασία, ίσως και σε δύο εργασίες, και επιστρέφουμε σπίτι μας εξουθενωμένοι,
με αποτέλεσμα να ξαπλώνουμε στο νέο μας καναπέ και να παρακολουθούμε τηλεόραση όπου στις διαφημήσεις σου λένε "είσαι χαζός"
και πρέπει να πας στο εμπορικό κέντρο να ψωνήσεις κάτι για να αισθανθείς καλύτερα.

Έπειτα πρέπει να πας στην εργασία σου για να πληρώσεις για τα πράγματα που ψώνισες και έτσι επιστρέφεις στο σπίτι και είσαι περισσότερο κουρασμένος
και έτσι κάθεσαι πάλι στον καναπέ και παρακολουθείς τηλεόραση που σου λέει να πας στο εμπορικό κέντρο πάλι
με αποτέλεσμα να ήμαστε σε αυτόν τον αγώνα δουλιά, παρακολουθώ και ξοδεύω..... και θα μπορούσαμε απλώς να ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ!

ΚΑΘΕ 5 ΛΕΠΤΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΠΕΙΝΑ

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΔΑΠΑΝΗ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ, ΤΩΡΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 2 ΤΡΙΣ ΔΟΛΑΡΙΑ

75% ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΑΛΙΕΙΑΣ ΕΧΟΥΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ, ΤΟ 40% ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΙΜΗΣ ΓΗΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ

Ο Κόσμος Έχει Αλλάξει

66% ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ 2000

Και πρέπει να αλλάξουμε με αυτές.

ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ;

Έχω γράψει δημόσια ένα γράμμα στον Πρόεδρο Ομπάμα αναγεννιώντας αυτό το σλόγκαν.

Γνωρίζετε, ότι κατά την διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας του Κλίντον υπήρχε ένα σλόγκαν που έλεγε, " Είναι η οικονομία, ανόητε!"
Για εμένα είναι, " Είναι η παγκόσμια άποψη, ανόητε!"

Αν δεν αλλάξει η παγκόσμια άποψη, αν η παγκόσμια άποψη δεχτεί να ακούσει για τις αξίες,
να ακούσει για το προσωπικό νόημα της ζωής και το κοινωνικό νόημα της ζωής-
αν δεν το πράξουμε αυτό, η πραγματική αλλαγή δεν θα γίνει.

Έτσι, έγραψα στον Πρόεδρο Ομπάμα: Μιλήσατε για πραγματική αλλαγή, αλλαγή που να πιστέψουμε σε αυτή,
αν πραγματικά θέλετε να αλλάξουμε σε αυτό που πιστεύουμε, παρακαλώ βοηθήστε μας να αλλάξουμε την παγκόσμια άποψη.

Ervin Laszlo PhD Systems Science

Η αλλαγή του ανθρώπου είναι το κλειδί στο να αλλάξουμε οτιδήποτε άλλο σε αυτόν τον κόσμο.
Χωρίς αυτήν την αλλαγή τίποτα σημαντικό δεν θα αλλάξει.
Αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι να μπαλώνουμε και να βρίσκουμε λύσεις στα τωρινά προβλήματα.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια μεταμόρφωση ,μια σημαντική μεταμόρφωση,
η οποία σημαίνει αλλαγή των αξιών, αλλαγή σκέψης, αλλαγή συνείδησης,
αλλαγή στο τρόπο που το ανθρώπινο ον σκέπτεται και δρα.


Dean Radin PhD Electrical Engineering Physics, Psychology -

Οι ανθρώπινες απόψεις επηρεάζουν τον μηχανισμό του πολιτισμού,
το πως ο καθένας μας σκέπτεται και συμπεριφέρεται, την αίσθηση ηθικής, τις επιχειρήσεις - επηρεάζει τα πάντα.

Ένα πείραμα έγινε από δύο κοινωνιοψυχολόγους:
πήραν μια ομάδα μαθητών και τους έδωσαν να διαβάσουν δύο κείμενα.
Ένα από τα κείμενα ήταν μια περιγραφή για το τι νομίζουμε ότι είμαστε
και η κύρια φράση της παραγράφου ήταν : Δεν είσαι τίποτα από ένα πακέτο νευρώνες-
ότι βασικά είμαστε υλικές ουσίες και σε αυτήν την περίπτωση οτιδήποτε νομίζετε ότι είστε,
όλες οι σκέψεις σας και οι αισθήσεις και όλη η εσωτερική σας ζωή δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σύνολο νευρώνων.

Έπειτα έδωσαν στους μαθητές την ευκαιρία να κάνουν μερικά πειράματα όπου θα μπορούσαν να κλέψουν αν το ήθελαν.
Αυτό που βρήκαν ήταν ότι οι μαθητές που διάβασαν το κείμενο, " Δεν είστε τίποτα από ένα σύνολο νευρώνων" έκλεψαν πολύ περισσότερο από τους υπόλοιπους.

Αν η παγκόσμια αποψή σας λέει ότι δεν υπάρχει έμφυτο νόημα στο οτιδήποτε, και ως εκ τούτου το σύμπαν είναι ένα αντικείμενο χωρίς νόημα,
και ότι όταν πεθαίνεις είσαι νεκρός και δεν υπάρχει τίποτα άλλο, τότε αλλάζει η αίσθηση του " πως χρειάζεται να ζήσω τώρα;"
" Λοιπόν, πρέπει να τα αποκτήσω όλα για να τα κάνω όλα σωστά! Πρέπει να κλέψω αν πρέπει να το κάνω!"
Ενώ αν είχαμε ένα διαφορετικό μοντέλο το οποίο θα έλεγε ότι ίσως είσαι μέρος ενός γιγαντιαίου ζωντανού οργανισμού
με κάποιου είδους έμφυτο νόημα για την ζωή και όλα τα υπόλοιπα,
θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις όχι μόνο στον εαυτό σου αλλά στους αγαπημένους σου και για όλους τους άλλους.

Όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα δεν είναι προβλήματα αλλά συγκεκριμένα ερωτήματα.
-Ποιοί είμαστε; Ποιοί διαλέγουμε πραγματικά να είμαστε; Πως επιλέγουμε να συσχετιστούμε με την ίδια την ζωή;
-Πώς  διαλέγουμε να συσχετιστούμε με όλα τα διαφορετικά στοιχεία στην ζωή, το περιβάλλον , τον ίδιο τον πλανήτη και προφανώς με τους ανθρώπους;
-Γιατί είμαστε εδώ και που πηγαίνουμε από εδώ;
-Ποιό είναι το νόημα της ζωής;

Είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο όπου οι παλιές απαντήσεις δεν είναι πια εφικτές και για αυτό αντιμετωπίζουμε τις κρίσεις.
Έτσι υπάρχει ένας πληθυσμός σε κατάσταση ροής που λέει ότι οι παλιές ιδέες δεν δουλεύουν πια
και είμαστε έτοιμοι για καινούργιες απαντήσεις οι οποίες θα δημιουργήσουν έναν νεώτερο και καλύτερα βιώσιμο πολιτισμό.
Απλή τοποθέτηση: Ο παλαιός πολιτισμός δεν είναι πια βιώσιμος.

Οι απαντήσεις είναι ψευδείς.
Οι νέες απαντήσεις είναι εδώ και βρισκόμαστε στην στιγμή να δεχτούμε αυτές τις νέες απαντήσεις
και να κτίσουμε μια νέα κουλτούρα που θα στηρίζει αυτές τις απαντήσεις και εμάς.

Σε αυτό το κρίσιμο σημείο στο χρόνο,
πρέπει να αναθεωρήσουμε τι σημαίνει να είμαστε άνθρωποι.
Πρέπει να επιλέξουμε μια νέα ταυτότητα - πραγματικά να διαλέξουμε μια νέα ταυτότητα-
και να αναδημιουργήσουμε τους εαυτούς μας ως ένα νέο είδος ζωντανού οργανισμού, ένα ολοκαίνουργιο είδος,
και να αναδημιουργήσουμε τον οργανισμό ως ένα σύμπλεγμα, ως μια ομάδα και όχι σαν σκόρπιες ατομικές οντότητες.

Πρέπει να αλλάξουμε την σκέψη μας σχετικά με το ποιοί είμαστε σε σχέση μεταξύ μας.
Ζούμε σε μια ανταγωνιστική κοινωνία για πολύ και ο κόσμος που βλέπουμε είναι το αποτέλεσμα - το εγώ, το ανταγωνιστικό εγώ.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να μάθουμε πως να συνεργαζόμαστε,
να ρίξουμε το εγώ και να καταλάβουμε ότι το να έχουμε ανθρώπους που είναι φτωχοί σε μια χώρα
και ανθρώπους που είναι πλούσιοι, οι πλούσιοι θα πρέπει να έχουν μεγάλα στρατεύματα και πελώρια τείχη για να κρατήσουν μακριά αυτούς τους φτωχούς.
Δεν πρόκειται να λειτουργήσει με όλες υποδιαιρέσεις της κοινωνίας και την διαστρωμάτωση που έχουμε σήμερα.
Ο άνθρωπος πρέπει να περάσει από μια αλλαγή για να καταλάβει ότι την ζωή του θα πρέπει να την ζήσει προς χάρη της ενότητας του ανθρωπίνου είδους,
ότι όλοι είμαστε ένας άνθρωπος σε μια καρδιά,
ότι μοιραζόμαστε την επιθυμία, την σκέψη,
και ότι η αμοιβαία σύνδεσή μας και αμοιβαίες παραχωρήσεις είναι έτσι ακριβώς όπως είναι τα κύτταρα σε έναν ζωντανό οργανισμό.

ΚΑΜΠΙΑ, ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Είναι τόσο απλό, αλλά εμείς το κάνουμε τόσο δύσκολο και είναι αυτά τα σκληρά πράγματα- αυτές οι προκλήσεις, αυτά τα απαίσια πράγματα που βλέπουμε-
που μας παροτρύνουν να γίνουμε καλύτεροι από ότι είμαστε και πιστεύω μέχρι να αρχίσουμε να το βλέπουμε αυτό, θα συνεχίσουν έτσι σε όλα τα επίπεδα.

Παρατηρούμε την οικονομική μας κρίση , παρατηρούμε την οικολογική κρίση, την πνευματική και λέμε:
Δεν είμαι ευτυχισμένος, η κοινωνία δεν είναι ευτυχισμένη, τι συμβαίνει με εμάς; Αυτό είναι λοιπόν το έναυσμα.
Πρέπει να έχουμε προβλήματα για να έχουμε λύσεις.
Τα προβλήματα δημιουργούν την δημιουργικότητα.
Δεν υπάρχει οτιδήποτε που να θεωρείται ως πρόβλημα διότι βασικά το πρόβλημα είναι μια μετάβαση.
'Ετσι βλέπω τις τωρινές κρίσεις ως ένα μεταβατικό σημείο για την ανθρωπότητα.
Δεν τις βλέπω ως κάτι απαραίτητα ασυνήθιστο έξω από το συνηθισμένο.

------------Elisabet Sahtouris PhD , Εξελικτική βιολόγος

Ξανά και ξανά στην φύση, από τα πιο πρωτόγονα βακτήρια μέχρι τα πιο πρόσφατα είδη
περνούν από την εφηβιακή φάση του εχθρικού ανταγωνισμού για την διαβίωσή τους,
και έπειτα ανακαλύπτουν την σημασία της συνεργασίας
Όταν λοιπόν βρουν ότι είναι φτηνότερο, πιο επαρκές και πιο ωφέλιμο
για όλους το να ταίζουν τον εχθρό από να τον πολεμούν, τότε είμαστε στον δρόμο για έναν νέο πολιτισμό που ψάχνουμε.

Το όμορφο κομμάτι της φύσης που είναι τα φράκταλ,
είναι αυτό που μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα πρότυτα στην φύση για να καταλάβουμε άλλα πρότυτα που υπάρχουν σε αυτή διότι τα πρότυτα επαναλαμβάνονται.

Έτσι τώρα, αν θέλετε να προσέξετε ένα πρότυπο που παίζει σήμερα στον πλανήτη μας τώρα και το οποίο θα μας δώσει μια βαθύτερη γνώση για το τι συμβαίνει,
κοιτάξτε μια κάμπια που μεγαλώνει.
Μια κάμπια ας πούμε ότι αντιπροσωπεύει επτά εκατομμύρια κύτταρα που ζουν κάτω από την ίδια επιδερμίδα.   Το κάθε κύτταρο είναι και ένας πολίτης.
Και μαντέψτε; Είναι άνθρωποι σαν εμάς, δουλεύουν κάθε μέρα, τα κύτταρα στο σύστημα χώνεψης λαμβάνουν την τροφή,  την διασπούν και παράγουν χρήσιμα υλικά από αυτήν.
Μερικά κύτταρα είναι κύτταρα διακίνησης.
Αυτά είναι τα κύτταρα που μετακινούν γύρω όλες τις καμπιώδεις κατασκευές όπως κάνουμε εμείς στους αυτοκινητόδρομους με τα φορτηγά και τα οχήματα που μεταφέρουν παντού υλικά. Κάτι παρόμοιο.
Τα κύτταρα του ανοσοποιητικού φροντίζουν για την προστασία του συστήματος.
Το αναπνευστικό σύστημα φροντίζει έτσι ώστε το φρέσκο οξυγόνο μεταφέρεται.
Η κάμπια μεγαλώνει. Έτσι όλα τα κύτταρα έχουν εργασίες.

Αν ήσασταν εκεί ως δημοσιογράφος, θα κοιτούσατε γύρω και θα λέγατε,
" Ναι, η οικονομία πάει δυναμικά, μεγαλώνει καθημερινά, όλοι δουλεύουν με πλήρες ωράριο.
Αυτό είναι που μας αρέσει να βλέπουμε. Το πόσο προοδεύουμε καθημερινά, ένα μικρό ποσοστό κάθε μέρα."
Στην συνέχεια, η κάμπια φτάνει σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο ανάπτυξης,
και σε αυτό το στάδιο ανάπτυξης σταματάει να τρώει διότι δεν μπορεί άλλο μετά από αυτό το σημείο. Φτάνει στο μέγιστο μέγεθος της.
Τότε αν είστε ένα κύτταρο μέσα σε αυτήν την κοινότητα, φανταστείτε τι θα συνέβαινε
αν ήσασταν στην εργασία σας και ξαφνικά υπάρχει λιγότερη ροή τροφής και το κέντρο χώνεψης σας λέει :  
" Λοιπόν, εδώ η εργασία επιβραδύνεται εδώ, το εργοστάσιο επιβραδύνει την λειτουργία του."

Τότε ξαφνικά επιβραδύνεται τόσο πολύ που πολλά κύτταρα αποχωρούν από την εργασία.
Τώρα υπάρχουν κύτταρα που δεν δουλεύουν. Γιατί; Δεν λαμβάνεται αρκετή τροφή για να τους κρατήσει όλους στην εργασία.
Και καθώς η τροφή σταματάει τότε οι άλλες εργασίες επηρεάζονται,
διότι δεν υπάρχει καθόλου τροφή, δεν υπάρχει ενέργεια και όλα τα συστήματα αρχίζουν να απολύουν κύτταρα
και πολύ σύντομα υπάρχει ένα τεράστιο χάος κάτω από την επιδερμίδα της κάμπιας.
Γιατί;
Το σύστημα σταμάτησε να μεγαλώνει, τα κύτταρα σταμάτησαν να δουλεύουν, τίποτα δεν εξελίσσεται και όλο το σύστημα αρχίζει να καταρρέει.

Αν ήσασταν ένα κύτταρο στο σώμα της κάμπιας εκείνη την στιγμή θα κοιτούσατε και θα λέγατε, " Ω, θεέ μου, ο κόσμος έφτασε στο τέλος του!"
Και όμως, στο μέσο των δισεκατομμυρίων κυττάρων,μέσα, ανάμεσά τους υπάρχουν άλλα κύτταρα γενετικά παρόμοια με αυτά, και όχι διαφορετικά, που σκέπτονται διαφορετικά και συμπεριφέρονται διαφορετικά στα σήματα που λαμβάνουν.
Αυτά τα κύτταρα έχουν το ενδιαφέρον όνομα " εμβρυικά κύτταρα," και αυτά τα εμβρυικά κύτταρα έχουν νέες απόψεις,
και αυτό που συμβαίνει είναι ότι στο μέσο του χάους, όταν τα άλλα κύτταρα τρέχουν πέρα δώθε σκεπτόμενα ότι ήρθε το τέλος του κόσμου,
τα νέα εμβρυικά κύτταρα στρώνουν νέες ιδέες, νέα οράματα, νέα σχέδια και προγράμματα, έναν νέο τρόπο ζωής,
και γύρω από αυτές τις ιδέες τα κύτταρα αναδιοργανώνονται.
Αρχίζουν να δημιουργούν νέους μαζικούς οργανισμούς
για να φτιάξουν κάτι πιό υπέροχο από το προηγούμενο σύστημα.
Ένα σύστημα το οποίο είναι βιώσιμο,
ένα σύστημα με μεγαλύτερο επίπεδο εξέλιξης, και αυτό το σύστημα που κατασκευάζουν αποκαλείται " η πεταλούδα."

Έτσι λοιπόν υπάρχει μια μετάβαση από τον παλαιό κόσμο της κάμπιας που καθορίζεται από ένα παλαιό σύστημα ιδεών και τρόπο ζωής το οποίο δεν ήταν βιώσιμο.
Γι' αυτό έχουμε δυο επιλογές σ' αυτόν τον κόσμο τώρα:

Μπορείτε να διατηρήσετε την κατάσταση της κάμπιας και να πείτε:" Θεέ μου, ο ουρανός πέφτει!" και να φοβάστε,
ή να πείτε, " Η κάμπια προχωρεί. Θέλω να δημιουργήσω την πεταλούδα."
Γιατί;
Διότι αν γίνω θετικός και δραστήριος στην διαδικασία δημιουργίας της πεταλούδας, δεσμεύομαι, εργάζομαι , δημιουργούμε το μέλλον.
Αν κάθομαι και θρηνώ για την απώλεια της κάμπιας τότε αρρωσταίνω εγώ και τα πάντα γύρω μου.
Γιατί; Δεν προσφέρω στην εξέλιξη μας.
Και λοιπόν, που βρισκόμαστε;
Βρισκόμαστε στο σημείο θανάτου του πολιτισμού της κάμπιας και στην άνοδο της πεταλούδας.
Αυτό που πρέπει να αναγνωρίσουμε σε όλη αυτήν την κρίση είναι ότι δεν είναι έξω από την συνείδηση , αλλά είναι επίσης μέσα στην συνείδηση.

Υπάρχει σχέδιο σε όλη αυτήν την τρέλα. Αν δούμε την βιολογική εξέλιξη, όλη η μεγάλη εξέλιξη προηγείται από μια καταστροφή.
Αυτή λοιπόν είναι η εξέλιξη που βρισκόμαστε αυτήν την στιγμή,
αυτή που μας υπεραπασχολεί για ότι έχει σχέση με αρνητικά συναισθήματα και την παράλογη σκέψη να ακούμε στις αξίες-
αγάπη, ομορφιά, δικαιοσύνη, αλήθεια, καλοσύνη. Χρειάζεται να τα ακούμε αυτά. Όμως πως θα τα ακούσουμε αυτά χωρίς αισθήματα πόνου;

ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

Πιστεύω ότι το ζήτημα είναι το πως να προκαλέσουμε το μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων να καταλάβει
ότι είμαστε στην πραγματικότητα ένα, να καταλάβει την ενότητά μας.
Το περιβάλλον πρέπει να αλλάξει έτσι ώστε να αλληλοστηριζόμαστε με τέτοιο τρόπο που να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο,
ενώ τα συστήματα των αξιών μας θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να επιζήσουν άλλο μέσω της λογικής σκέψης
με ανταγωνιστική νοοτροπία που έχει διαιωνιστεί για τόσες και τόσες γεννεές.
Αν το περιβάλλον μας συνεχίσει να ενθαρρύνει τον εγωισμό θα είναι ακόμα πιο δύσκολο να ξεφύγουμε από αυτόν.

Έτσι αν δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον το οποίο μας βοηθάει να έχουμε το θάρρος να δίνουμε και να επιβραβεύει και να ενισχύει το δούναι, τότε πιστεύω θα κινηθούμε πιο γρήγορα στην νοοτροπία της παραχώρησης.
Αυτό που αρχίζουμε να βλέπουμε τώρα είναι η πτώση όλων των κύριων οργανισμών-
ασχέτως αν είναι στον κλάδο της οικονομίας, της πολιτικής, της παιδείας ή της υγείας- κάθε κύριο επίπεδο οργανισμού στον κόσμο.
Έτσι θα πρέπει να υπάρξουν αλλαγές σε κάθε επίπεδο και ξεκινάει με την παιδεία και την επίγνωση. Γιατί;
Διότι η γνώση που αποκτήσαμε σχετικά με το ποιοί είμαστε και γιατί είμαστε εδώ τελικά είναι παλιές πεποιθήσεις οι οποίες δεν στηρίζουν την επιβίωσή μας.
Θα πρέπει να κινηθούμε από τις παλιές περιορισμένες πεποιθήσεις μας στην τωρινή κατάσταση του κόσμου, να ξαναγράψουμε αυτές τις πεποιθήσεις έτσι ώστε όταν κάνουμε ένα βήμα μπροστά,να το κάνουμε με νέα επίγνωση, νέα δυναμική, μια νέα κατανόηση προς τα που θέλουμε να κινηθούμε.

Έτσι χρειάζεται να αλλάξουμε την παιδεία.
Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν αλλάζαμε τελείως το περιβάλλον.
Τι θα γινόταν αν συνέχεια ακούγαμε από τις ειδήσεις- μέσω της τέχνης, τον κινηματογράφο, τις διαφημίσεις -   ότι όλοι είμαστε αλληλοεξαρτόμενοι, ότι όλοι είμαστε συνδεδεμένοι ως ένα ολοκληρωμένο σύστημα .    Πώς θα έμοιαζε ο κόσμος μας τότε; Πώς θα συνδεόσασταν με τους υπόλοιπους σε αυτό το σύστημα;
Ξαφνικά θα αρχίζατε να αισθάνεστε ότι συνδέεστε με τους άλλους σαν κάτι πολύ συγγενικό σε εσάς.
Θα σας ένοιαζε λιγότερο πως να εκμεταλλευτείτε τους άλλους , πως μεταχειρίζεστε τους άλλους, πως θα επωφελείστε από τους άλλους.
Θα αρχίζατε να βλέπετε πως το άλλο άτομο είναι πιο κοντά σας.
Θα είχατε κάποια συγγένεια προς τους άλλους σαν να ήταν δικοί σας άνθρωποι.
Θα αρχίζατε να τους θεωρείτε σαν εσάς τους ίδιους ή και τα παιδιά σας ή την οικογένεια σας.
Θα τους υπολογίζατε αν θα σκεπτόσασταν για να κάνετε κάτι στην ζωή. Θα σκεπτόσασταν," Πως θα τους επηρεάσει;"
Έτσι αυτό είναι το είδος αλλαγής που χρειάζεται να κάνουμε
και μπορεί να συμβεί σε εμάς μέσω του κατάλληλου περιβάλλοντος που δημιουργούμε για τους εαυτούς μας.


Λοιπόν, έχουμε αυτά τα αρνητικά εγκεφαλικά κυκλώματα συναισθημάτων ανταγωνισμού, πλεονεξίας, ζήλιας και θυμού, όμως επίσης μπορούμε να δημιουργήσουμε μια πραγματικότητα
στην οποία δημιουργούμε θετικά αισθήματα για τους εαυτούς μας και τις σχέσεις μας δημιουργώντας ένα θετικό εγκεφαλικό κύκλωμα συναισθημάτων-
εγκεφαλικά κυκλώματα που έχουμε δημιουργήσει από εθελοντικές πράξεις αγάπης, με την θέληση μας μέσω της άσκησης.
Αυτό έπειτα θα ξεθυμάνει το αρνητικό εγκεφαλικό κύκλωμα αισθημάτων
με αποτέλεσμα να ξεπεράσουμε τις βασικές μας επιθυμίες.

Ξεκινήσαμε να σκεπτόμαστε για τα αισθήματα σαν να είχαμε ένα είδος συλλογικής ταυτότητας,
σαν να υπάρχουν αισθηματικές εκφυγές στους ανθρώπινους πληθυσμούς,
ένα είδος μιας ήσυχης εξέγερσης η οποία βρίσκεται ακριβώς κάτω από την επιφάνεια ανά πάσα στιγμή.

Επειδή χαρτογραφήσαμε αυτό το κύκλωμα, καταφέραμε να βρούμε ομάδες ευτυχισμένων και δυστυχισμένων ανθρώπων στο διαδίκτυο
όπως επίσης να δείξουμε ότι οι ευτυχείς άνθρωποι είναι ικανοί να επηρεάσουν τους άλλους να γίνουν ευτυχισμένοι και αυτή η ευτυχία μπορεί να διαδωθεί από άτομο σε άτομο... σε άτομο σε άτομο.
Αυτή είναι η άποψη του υπερανθρώπινου οργανισμού που έχει ξεκινήσει να αλλάζει τον τρόπο σκέψης του για τον εαυτό μας ως ανθρώπινα όντα.
Είμαστε συνδεδεμένοι.
Είμαστε συνδεδεμένοι με τρόπους που οι άλλες κοινωνικές οντότητες, όπως των ψαριών και κοπαδιών από πουλιά έχουν.
Τα ζώα το έχουν αυτό. Οι αποκαλούμενοι "πρωτόγονοι άνθρωποι" το έχουν αυτό. .
Εμείς φαίνεται να το έχουμε χάσει λόγω της έντονης εγωιστικής κατεύθυνσης μας
Αν επαναφέρουμε αυτήν την σύνδεση τότε θα συμπεριφερόμαστε με μεγαλύτερη αλληλεγγύη ο ένας προς τον άλλο.
Θα επεκτείνουμε την αλληλεγγύη που υπάρχει μέσα στην οικογένεια.
Μπορούμε να την προεκτείνουμε σε ευρύτερες περιοχές της κοινωνίας και σε τελική ανάλυση σε όλη την ανθρώπινη οικογένεια και το περιβάλλον.
Μπορούμε να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους σε όλα τα βήματα της ζωής σε όλους τους οργανισμούς
να προσεγγίσουν την έννοια της αληθινής παγκόσμιας οικογένειας
και να εφαρμοστεί ο κόσμος που πραγματικά ονειρευόμαστε.


Αυτό που υποστηρίζεται πολύ τώρα είναι ότι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι έχουν ζωντανά κοινωνικά δίκτυα
και δουλεύουν σκληρά στο να καλλιεργούν τις σχέσεις τους με άλλους ανθρώπους.
Έτσι είναι η συντροφικότητα που φέρνει τους ανθρώπους κοντά και στην ευτυχία.

----------

ΜΙΑ ΦΥΣΗ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ

Κατά κάποιον τρόπο η επιστήμη πάντα έχει αναγνωρίσει ότι όλα είναι αλληλοσυνδεόμενα.
Όμως όλα είναι επίσης αλληλοεξαρτώμενα
και δεν μπορείς να τα μελετήσεις όλα μαζί. Έτσι η επιστήμη είναι καλή στο να τεμαχίζει τον κόσμο σε μικρά κομμάτια και μετά εισχωρεί βαθιά σε κάθε κομμάτι και αυτό είναι τάξη.
Είναι πολύ εύκολο να ξεχαστεί ότι αυτό το κομμάτι είναι συγκεκριμένα συνδεδεμένο με όλα τα υπόλοιπα.  Με άνεση το ξεχνάμε,  κάτι που δημιουργεί που σε τελική ανάλυση είναι είναι ολόκληρο σύστημα αλλά γίνεται θραύσμα.
Και ίσως αυτό το μικρό ποσοστό επιστημόνων φυσιολογικά φτάνουν σε αυτήν την ιδέα του
πως αυτό που μελετώ ταιριάζει σε ένα μεγαλύτερο πλαίσιο.
Οι επιστήμονες που σκέπτονται αυτό τελικά φτάνουν στο συμπέρασμα ότι αν το προχωρήσουν αρκετά,  το σύμπαν είναι ένα μεγάλο πράγμα.

Ρωτάμε την ερώτηση: Γιατί είμαστε εδώ ως όντα;
Η απάντηση τότε είναι κάτι απλό και καταστροφικά άσχημο.....όπως " δεν υπάρχει λόγος για να είμαστε εδώ και απλώς είμαστε τυχαία συμβάντα γεννετικής"
και για αυτό μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε διότι δεν προοριζόμασταν για να είμαστε εδώ έτσι και αλλιώς.

Έτσι λοιπόν έχουμε μια μεγάλη άγνοια σχετικά με την σχέση μας με τον κόσμο γύρω μας και την φύση που ζούμε  διότι πιστεύουμε διότι οργανισμός μας βρέθηκε εδώ τυχαία.
Όταν κοιτάξουμε τον πλανήτη Γη βρίσκουμε ότι ζούμε σε μια στενή ζώνη που υποστηρίζει την ζωή,
έναν τέλειο συνδιασμό αερίων και το περιβάλλον, μια τέλεια θερμοκρασία κλπ.
και παραμένει σταθερή κάτι το οποίο είναι ένα ασυνήθιστο γεγονός του πως ένας πλανήτης κρατάει την σταθερότητα του σε έναν κόσμο που έχει την δυναμικότητα γύρω του.

Η απάντηση είναι διότι η φύση έχει δημιουργήσει τον έναν οργανισμό μετά τον άλλο για να διατηρήσει το περιβάλλον σε ισορροπία
και να αντισταθμίσει τις διάφορες δραστηριότητες που συμβαίνουν γύρω μας
έτσι ώστε να διατηρήσουμε αυτό που αποκαλείται ομοιόσταση.

Ένα απλό παράδειγμα είναι αυτό. Όταν ο κόσμος αρχικά σχεδιάζονταν, το περιβάλλον
που είχε διοξείδιο του άνθρακα και λίγο οξυγόνο στα πρώιμα σταδιά του
αργότερα έγινε απεμπλουτισμένο διοξείδιο του άνθρακα
και το οξυγόνο αυξήθηκε διότι τα φυτά χρησιμοποιούσαν συνέχεια το διοξείδιο του άνθρακα και απελευθέρωναν το οξυγόνο συνεχώς. Αυτό άλλαξε την ισορροπία.
Έτσι υπήρχε τόσο πολύ οξυγόνο στον πλανήτη που τον έκανε εύφλεκτο.
Έτσι, μερικές φορές οι αστραπές κτυπούσαν και έκαιγαν όλο το οξυγόνο σε όλον τον πλανήτη.
Η ζωή δεν ήταν βιώσιμη.

Έτσι , η φύση δημιούργησε μια ισορροπία και η ισορροπία αποκαλέστηκε ζώα.
Τα ζώα εισπνέουν οξυγόνο και απελευθερώνουν διοξείδιο του άνθρακα κάτι που είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που έκαναν τα φυτά.

Τότε γιατί αυτό έχει κάποια σχέση;
Διότι όταν βάλεις τα φυτά και τα ζώα στο ίδιο περιβάλλον καθώς τα φυτά λαμβάνουν το διοξείδιο του άνθρακα και απελευθερώνουν οξυγόνο,
τα ζώα λαμβάνουν το οξυγόνο και απελευθερώνουν το διοξείδιο του άνθρακα
αυτό δημιουργεί έναν κύκλο , μια ισορροπία και αρμονία.
Έτσι λοιπόν, η παρουσία των ζώων δεν ήταν τυχαίο γεγονός αλλά απαραίτητο για να διατηρηθεί η ισορροπία.

Δείτε την ζωή τώρα σαν μια τραμπάλα που πάει πάνω κάτω.
Όταν ρίξω έναν οργανισμό από την μια πλευρά χαλάει την ισορροπία της τραμπάλας από την μια πλευρά
έτσι η φύση τοποθετεί έναν άλλο οργανισμό από την άλλη για να επαναφέρει την ισορροπία.
Έτσι είπα : Που είναι οι άνθρωποι στην τραμπάλα και γιατί είναι σημαντικό;
Διότι οι άνθρωποι έχουν τόσο μεγάλη δύναμη,  που αν δεν είμαστε ξεκάθαροι με ότι κάνουμε, μπορούμε να πάρουμε την τραμπάλα και να βάλουμε ένα βάρος σε μια πλευρά της και να διαλύσουμε όλη την ισορροπία της φύσης.
Έπειτα θα πρέπει να μάθουμε και να επιστρέψουμε για την αποκατάσταση της ισορροπίας της φύσης.

Χωρίς την επίγνωσή μας για το πως ταιριάζουμε στην φύση, παραβλέπουμε το γεγονός το πως όλοι οι άλλοι οργανισμοί εμπλέκονται και διατηρούν το περιβάλλον πιο σταθερό.
Εκμεταλλευτήκαμε το περιβάλλον.
Η ισορροπία τώρα όμως μετατοπίζεται πολύ λόγω της ανθρωπότητας  και αυτό σημαίνει ότι η φύση δεν θα στηρίξει άλλο την ανθρώπινη ζωή στον πλανήτη.
Λέει ότι εμείς χαλάσαμε την ισορροπία του περιβάλλοντος και προκαλούμε την ίδια την εξαφάνισή μας.  Έτσι είναι στον τοίχο γραμμένο ότι εμείς πρέπει να δουλέψουμε συλλογικά για να δημιουργήσουμε την αρμονία στο περιβάλλον.
Όταν το συνηδειτοποιήσουμε αυτό μπορούμε να εμπλακούμε σε αυτήν την δραστηριότητα ως την πρωταρχική κατεύθυνση του ανθρώπινου πολιτισμού.


ΚΡΙΣΙΜΗ ΜΑΖΑ

Μπορούμε σαν μια παγκόσμια φυλή να εργαστούμε γρήγορα μαζί για να αλλάξουμε την συμπεριφορά μας , την συλλογική συμπεριφορά μας αρκετά γρήγορα.

Υπάρχει μεγάλη δυναμική διότι δεν είναι το ότι όλοι πρέπει να αλλάξουμε την ίδια στιγμή,αυτό που μιλάμε είναι μια κρίσιμη μάζα
δεν γνωρίζουμε πόσοι άνθρωποι πρέπει να αλλάξουν για αυτό για να διαδοθεί αλλά είναι γεγονός ότι
όταν οι άνθρωποι αρχίσουν να σκέπτονται διαφορετικά, αρχίσουν να λειτουργούν διαφορετικά
αυτό έχει επιρροή στους άλλους και διαδίδεται.

Οι επιστήμονες και ερευνητές μας έχουν βρει ότι όταν και μόνο το 10% του πληθυσμού είναι έντονα δεσμευμένο σε μια ιδέα,
η ιδέα αυτή πάντα θα αφομιώνεται από την πλειοψηφία της κοινωνίας.

Τώρα αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι τα μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ότι είναι σαν κάτι αυθόρμητο
δηλαδή κάτω από το 10% δεν υπάρχει ορατή πρόοδος.
Όμως πάνω από το 10% η ιδέα επεκτείνεται σαν την φωτιά.

Δε νομίζω ότι πρόκειται να συμβεί πρώτα στο σύνολο της ηγεσίας, ούτε της πολιτικής ούτε της επιχειρηματικής εξουσίας.
Πιστεύω ότι πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις και ότι υπάρχουν φωτισμένοι πολιτικοί ηγέτες και επιχειρηματίες.
Συνολικά όμως αυτοί οι άνθρωποι έχουν μεγάλο μερίδιο στο παρόν σύστημα και φοβούνται την αλλαγή
διότι κατέχουν την βάση της δύναμης και του πλούτου που διατηρεί το παρόν σύστημα.
Έτσι η αλλαγή πρέπει να έρθει από αλλού.

Δε νομίζω ότι μπορεί να προέλθει από τους φτωχούς ανθρώπους που μπορεί να είναι περίπου δυο δισεκατομμύρια στον κόσμο
που προσπαθούν να επιβιώσουν
ψάχνοντας για την τροφή, την στέγη, την εργασία την περίθαλψη και την παιδεία τους που είναι και οι ελάχιστες απαιτήσεις τους.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε ούτε από τα 200 με 300 εκατομμύρια που είναι οι πραγματικά πλούσιοι και ανήκουν στην άρχουσα τάξη.

Πρέπει να προέλθουν από αυτούς που βρίσκονται στην μέση και έχουν επιλογή και πραγματικά νοιάζονται
και γνωρίζουν ότι κάτι πρέπει να γίνει και η ελπίδα είναι ότι θα ξυπνήσουν.

Αν υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν ότι ο κόσμος πρέπει να ενσωματωθεί,
τότε το ερώτημα είναι :μπορούν να ενσωματωθούν;
μπορούν να κάνουν το αρχικό βήμα προς τα εκεί ;

Νομίζω ότι το πρόβλημα με την παγκόσμια κρίση είναι ότι από την θέση του κάθε ατόμου είναι πολύ δύσκολο να μπορεί να κάνει κάτι γι' αυτή.
Όταν λέω το εγώ μου προέρχεται από το είναι μου είναι μια ψευδαίσθηση.
Πώς μπορώ να μεταδόσω το εγώ μου όταν εξαρτώμαι από τόσα πολλά εγώ που υπάρχουν γύρω μου;
Λόγω των προσπαθειών από τους ολίγους οι αλλαγές θα αρχίσουν να συμβαίνουν.
Πώς;

Διότι η πίεση, η πίεση της επανάστασης λειτουργεί σε όλους μας.  Απλώς δεν έχουν το σωστό πλαίσιο και αυτό που χρειάζονται είναι ένα έναυσμα.
Το έναυσμα θα παραχθεί από την λειτουργία των ατόμων που δουλεύουν μαζί για να αναπτύξουν θετικά συναισθήματα.
Έτσι θα επηρεάσουν ένα μεγαλύτερο αριθμό ατόμων από την μικρή κοινότητα που το ξεκίνησε.
Έτσι μια μικρή αλλαγή σε μια μικρή κοινότητα μπορεί να επηρεάσει μια μεγαλύτερη ανθρώπινη κοινότητα και η διασύνδεση που έχουμε μέσω διαδικτύου, η διασύνδεση του εγώ, εντελώς ξαφνικά χωρίς καν να το γνωρίζει ότι το κάνει θα αλλάξει και θα εδραιωθεί
και έτσι θα έρθουν οι αλλαγές πολύ γρήγορα.

Η βασική ιδέα είναι ότι υπάρχει αυτός το πελώριος ιστός της ανθρωπότητας
που εκτείνεται ασταμάτητα σε μεγάλη απόσταση, εγώ είμαι συνδεδεμένος μαζί σου και εσύ με άλλους ασταμάτητα.
Οι πράξεις σου μπορούν να επηρεάσουν τις πράξεις και τα αισθήματα των άλλων γύρω σου
που με την σειρά τους μπορούν να διαδοθούν σε άλλους και σε άλλους.
Αν πείτε σε κάποιους ότι δεν επηρεάζουν κανέναν δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα
αλλά αν τους πείτε για την σημαντικότητα 1000 ανθρώπων θα αλλάξουν την ζωή τους.
Και γι' αυτό είναι σημαντικό για εμάς να καταλάβουμε ότι προεπήγει το πως και γιατί είμαστε διασυνδεδεμένοι.
Οι σκεπτόμενοι άνθρωποι μπορούν να δουν ευκαιρίες σ' αυτό.
έτσι λοιπόν πρέπει να το κάνουμε συλλογικά
πρέπει να το κάνουμε συλλογικά μέσω διαλόγων πρώτα ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, ανάμεσα στις σχέσεις δυο ανθρώπων
και έπειτα να το γενικεύσουμε σε όλη την οικογένεια,
σε όλη την κοινότητα, σε μεγαλύτερες κοινότητες, στην χώρα, σε όλον τον κόσμο.

Πρέπει να πείσουμε την κοινωνία να αναγνωρίσει ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας.
Είναι πολύ απλό αυτό που πρέπει να κάνουμε.
Απλώς πρέπει να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να αναγνωρίσουν το όφελος του τι είναι αυτή η προσφορά.

Η προσφορά του να δουλεύουμε μαζί και ποσό καλύτερα θα είναι οι ζωές μας άυλα και πνευματικά.

Η έλλειψη σύνδεσης ανάμεσα στους ανθρώπους δημιουργεί όλη την λύπη στον κόσμο. Δεν υπάρχει αμφιβολία.

Είμαστε σε ένα σταυροδρόμι
και δεν πρόκειται να καθοριστεί από την μοίρα
δεν είναι το πεπρωμένο
είμαστε σε ένα σημείο όπου το μέλλον της ανθρωπότητας πρόκειται να αποφασιστεί,
αλλά πως οι άνθρωποι το σκέπτονται σήμερα; και πως συμπεριφέρονται;

Επίγνωση, αφύπνιση, αυτοί είναι οι βασικοί όροι.
Έχουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε
από τη στιγμή που αναγνωρίσουμε ότι το να αλλάξουμε
δεν είναι πια ερώτημα του ναι ή όχι.
Η αλλαγή έρχεται,
το ερώτημα είναι αν έρχεται  απρόσμενα και απότομα επάνω μας έτσι ώστε να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι' αυτό και γίνουμε θύματα
ή αν μπορούμε να την προβλέψουμε και να δημιουργήσουμε αυτές τις κύριες αλλαγές που θα φέρουν ένα καλύτερο μέλλον
και αυτό είναι ένα πρωτοφανές έργο της γεννιάς που τώρα ζούμε.

Μετάφραση : Άκης Βασιλειάδης

Το ντοκυμανταίρ το βλέπετε ΕΔΩ